Έχασα την ημερομηνία για μερικές ημέρες, αλλά μια αναφορά στα γεγονότα της 2 Μα’ί’ου 1986, είναι καλό να γίνεται, και γι’ αυτούς που σκοτώθηκαν και για τις αλλαγές στους κανόνες ασφαλείας του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Πρίν απο μερικές ημέρες, συμπληρώθηκαν 30 χρόνια απο τον χαμό των Henri Toivonen και Sergio Cresto. Ο λόγος για τον οδηγό και συνοδηγό της Lancia S4, του αυτοκινήτου του Group B που πήρε μαζί του στην καταστροφή το πλήρωμά του.
https://www.youtube.com/watch?v=rlQkLudTYZs
Το Group B ήταν μια ιδιαίτερη κατηγορία αυτοκινήτων ταχύτητας, εξαιρετικά δυνατών για την εποχή τους, η οποία σε καμια περίπτωση δε χαρακτηριζόταν απο τα σημερινά μέτρα ασφαλείας. Αυτοκίνητα μορφές που διέπρεψαν σε αυτή την κατηγορία ήταν το Audi Quattro, η Lancia Delta S4, το Peugeot 205 T16, το Ford Escort RS 200 μεταξύ άλλων. Το Group B έφερε την επανάσταση, αφού εκείνη την εποχή κατασκευάστηκαν αυτοκίνητα τόσο δυνατά χωρίς προηγούμενο. Απο το 1982 έως και το 1986 ύστερα απο το δυστύχημα, το Ràlly είχε φτάσει να ξεπερνά σε φήμη ακόμη και τη Formula 1. Αμέτρητοι θεατές, τετρακίνητα τέρατα, κανόνες ασφαλείας σε νηπιακό στάδιο, αργά ή γρήγορα θα έφερναν την καταστροφή. Όπως και έγινε.
Η Lància θέλησε να φέρει την επανάσταση. Σχεδίασε το μοντέλο Delta S4 με turbo και κομπρέσορα, σε ένα κινητήρα 16 βαλβίδων στα 1760 κυβικά εκατοστά και με ιπποδύναμη να φτάνει τους 500 ίππους. Ένα πραγματικό τέρας που ακόμη και με τετρακίνηση ήταν δύσκολο να συγκρατηθεί, ιδιαίτερα σε χωμάτινες διαδρομές. Το αυτοκίνητο έτρεξε πρώτη φορά στο Lombard Rac Rally το 1985 και κέρδισε. Ηταν ένας περίεργος συνδίασμος, αφού πλήρωμα και αυτοκίνητο φαίνονταν να είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλον. Ο Henri Toivonen ήταν ο πρώτος οδηγός, αλλα και ο τελευταίος του αυτοκινήτου. Πρίν το Ράλλυ Κορσικής (Tour de Corse) του 1986 ο Toivonen που ήταν έμπειρος οδηγός με 40 νίκες, κρύωσε και χρειάστηκε να ακολουθήσει κάποια φαρμακευτική αγωγή. Σε συνέντευξη πριν τον αγώνα, είχε πει οτι φοβόταν το συγκεκριμένο αυτοκίνητο κάθε φορά που οδηγούσε, αφού μετά την 4η σχέση στο κιβώτιο, λόγω της δύναμής του ήταν αρκετά δύσκολο να συγκρατηθεί, και πως ακόμη και ένα λάθος απο οδηγό – συνοδηγό, θα ήταν και το τελευταίο τους. Η Lancia, για να κάνει τη Delta S4 ακόμη γρηγορότερη, κατα τον σχεδιασμό, έφτιαξε ένα ελαφρύ πλαίσιο απο αλουμίνιο. Επίσης εκείνη την εποχή, τα αυτοκίνητα δεν περιορίζονταν – ελέγχονταν απο ηλεκτρονικό εγκέφαλο ακόμη, και ήταν πλήρως μηχανικά.
Στις 2 Μα’ί’ου 1986, την ημέρα του αγώνα, ο Toivonen έχασε τον έλεγχο σε μια στροφή, βγήκε απο τον δρόμο. Το ντεπόζιτο καυσίμων τρύπησε απο τα δέντρα. Το κυρίως σώμα του αυτοκινήτου που διέθεται επίστρωση απο kevlar, άρπαξε αμέσως φωτιά. Σε μερικά λεπτά το αυτοκίνητο είχε καεί εντελώς, και είχε απομείνει μόνο το πλαίσιο. Ήταν τα πεσμένα αντανακλαστικά του οδηγού λόγω κρυώματος και αντιβίωσης, ήταν το αυτοκίνητο το οποίο διέθεται μια κακή φήμη ως το πλέον δύστροπο και κακό στο Group B, κανείς δε μπορούσε να ξέρει, αφου τηλεμετρία τότε ακόμη δεν υπηρχε, άρα οι μηχανικοί δεν μπορούσαν να γνωρίζουν τί συμβαίνει στο αυτοκίνητο σε πραγματικό χρόνο. Ιατροδικαστική εξέταση δέν έγινε, αφού δεν βρέθηκαν πτώματα. Μετά τη φωτιά το μόνο που έμεινε, ήταν το μεταλλικό πλαίσιο του αυτοκινήτου. Τίποτε άλλο.
Εντός ελαχίστων ωρών μετά το δυστύχημα, ο Jean Marie Balestre που ηταν ο Πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Μηχανοκίνητου Αθλητισμού (FISA), εξέδωσε ειδική οδηγεία για το οριστικό κλείσιμο του Group B. Ο κόσμος ξέχασε με τον καιρό κάποια απο τα δυνατότερα (και τρομαχτικά) αυτοκίνητα που αγωνίστηκαν ποτέ. O Henri Toivonen (οδηγός), ο Sergio Cresto (συνοδηγός) και η Lancia Delta S4, καταστράφηκαν μαζί, όπως αγωνίζονταν. Το δυστύχημα αυτό είχε ως συνέπεια να οριστούν ειδικοί κανόνες ασφαλείας για τα πληρώματα, τα αυτοκίνητα (περιορισμοί ιπποδύναμης, χρήση μόνο Turbo όχι και κομπρέσορα, ειδικές αναρτήσεις και φρένα, τηλεμετρία), αλλα και για τον τρόπο οργάνωσης των αγώνων.
