To SLR με ένα Απλό Καθημερινό Παράδειγμα..

Πριν απο λίγες ημέρες, είχα αναρτήσει κάτι σχετικά με το Service Level Agreement ή SLR, το οποίο ουσιαστικά είναι ένα μέρος, ενός επαγγελματικού συμφωνητικού. Πρακτικά εταιρεία και πελάτης (είτε ιδιώτης είτε εταιρικός πελάτης), υπογράφουν ένα συμβόλαιο παροχής υπηρεσιών. Στο SLR όμως, αναγράφονται πλήρως και με κάθε λεπτομέρεια, ποσοτικά και ποιοτικά, οι υποχρεώσεις κάθε μέλους της επαγγελματικής συμφωνίας, ώστε να μήν υπάρξουν παρεξηγήσεις κατα την πορεία της συνεργασίας. Δέν μου είπαν, δέν άκουσα, δέν νόμισα, απλά δέν υπάρχουν στις επαγγελματικές συμφωνίες. Για παράδειγμα, η εταιρεία παροχής υπηρεσιών, υπόσχεται εξαιρετικής ποιότητας υπηρεσίες χωρίς σφάλματα. Ο νομικός σύμβουλος του πελάτη, συντάσσει το δικό του μέρος του SLR, και λέει πως ο πελάτης μπορεί να ανεχθεί μεχρι 5% πτώση της ποιότητας, και μέχρι μια μέρα καθυστέρηση όσον αφορά την παράδοση, στην υπηρεσία που αγοράζει. Σε περίπτωση που η πτώση είναι ανώτερη του συγκεκριμένου ορίου, η εταιρεία που παρέχει την υπηρεσία στον πελάτη, πρέπει να καταβάλει την ανάλογη ρήτρα, η οποία συνήθως εκφράζεται με οικονομικά μεγέθη. Απο την πλευρά της, η εταιρεία παροχής υπηρεσιών, συντάσσει το δικό της μέρος του SLR, λέγοντας οτι θα παρέχει τις συγκεκριμένες υπηρεσίες στην ανάλογη ποιότητα, αλλά και με ανάλογο κόστος. Στην περίπτωση που ο πελάτης, δέν καταβάλει τη συμφωνηθείσα αμοιβή, ο πελάτης θα είναι εκπρόθεσμος και θα καταβάλει επίσης την ανάλογη ρήτρα. Στη συνέχεια και οι δυο πλευρές εξετάζουν το συμβόλαιο και τους πλήρεις όρους, αποδέχονται το SLR και αρχίζουν τη συνεργασία τους. Στην Ελλάδα, λέμε οτι » Οι καλοί Λογαριασμοί, κάνουν τους καλούς φίλους», εγώ προσθέτω «και τους καλούς συνεργάτες».

ΠΗΓΗ Εικόνας: TrinityP3

Τώρα ας πάμε στο απλό παράδειγμα της καθημερινότητας. Ο Γιαννης είναι ο μάστορας στον οποίο εμπιστευόμαστε τα αυτοκίνητα της οικογένειας, χρόνια τώρα. Έχει κληρονομήσει το συνεργείο του πατέρα του, έχει μάθει και σπουδάσει επίσης την τέχνη απο μικρός, και είναι εξαιρετικός μάστορας. Πάντα τυπικός απέναντι στους πελάτες του, τόσο στο χρόνο παράδοσης του έργου (η επισκευή ενός αυτοκινήτου, είναι και αυτή ένα «‘Έργο»), όσο και στο κόστος παροχής κάθε φορά. Έρχεται όμως η στιγμή, που μια εταιρεία (όπως το συνεργείο), βασίζεται σε άλλες εταιρείες. Στην περίπτωση μας λοιπόν, ο Γιάννης ήθελε να ανακαινίσει το συνεργείο, οπότε έψαξε και βρήκε τον εργολάβο που θα αναλάμβανε με την εταιρεία του, το έργο της ανακαίνισης. Αρχές Αυγούστου λοιπόν, πηγαίνω για να κλείσω ραντεβού για service. Βλέπω το μισό συνεργείο γκρεμισμένο, και τα εργαλεία έξω στην αυλή. Ο Γιάννης μου λέει, οτι έχει κανονίσει ανακαίνιση, και μετά τις 15 Αυγούστου, θα είναι έτοιμος, για επισκευές που θα χρειάζονται μεγάλα εργαλεία όπως ανυψωτικά μηχανήματα (heavy duty jacks) και άλλα. Τελικά, μετά τις 25 Αυγούστου, πέρασα να δώ πώς θα ήταν το ανακαινισμένο συνεργείο, και να κλείσω ραντεβού. Το συνεργείο ήταν πλέον στα καλουπώματα (κατα το κοινώς λεγόμενο) και ακόμη δέν είχαν ρίξει ούτε το τσιμέντο. Πριν λίγες μέρες, ο Γιάννης πήρε τηλέφωνο, και είπε οτι θα είναι έτοιμος τέλη Σεπτεμβρίου..

Απο εκεί που το έργο της ανακαίνισης, είχε στοιχίσει απο πλευράς χρόνου 15 ημέρες, φτάσαμε τους 2 μήνες, προκειμένου το συνεργείο να είναι λειτουργικό. Σκεφτείτε πόσο δημιουργικός ήταν αυτός ο εργολάβος, όσον αφορά το τί υποσχέθηκε, όταν μίλησε στον πελάτη του, προκειμένου να πάρει το έργο, και να βγάλει χρήμα επίσης. Ο φίλος μου (ο μάστορας), βασίστηκε στο οτι το έργο θα παραδοθεί εντός 15 ημερών, μέσα στη «νεκρή» περίοδο του Αυγούστου, που όλοι οι πελάτες του θα λείπουν σε διακοπές, οπότε τέλος Αυγούστου που θα επιστρέψουν, και τα αυτοκίνητα θα θέλουν αρκετή συντήρηση, το συνεργείο θα είναι έτοιμο για δουλειές.. Το συνεργείο ακόμη δέν δουλεύει, ο φίλος μου χάνει χρήματα καθημερινά απο τις εργασίες μεγάλου όγκου, και ο εργολάβος θα πληρωθεί σα να μη συνέβη τίποτε.

Βέβαια και τί άλλο θα μπορούσε να γίνει? Υπάρχει ποτέ περίπτωση, εργολάβος με μικρή κατασκευαστική εταιρεία, να δεχθεί να πάρει έργο, με τόσους όρους σχετικά με χρόνο παράδοσης, ποιότητα κατασκευής και γενικό κόστος? «Είπαμε να ανοίξουμε μια εταιρειούλα, να βγάλουμε κανα φράγκο! Ντάξ….» Ο εργολάβος φέρθηκε ως απατεώνας, υποσχέθηκε στον πελάτη αυτά που ήθελε εκείνος να ακούσει, πήρε το έργο, πιθανόν πήρε και μια προκαταβολή, και μετά πήγε διακοπές σαν άνθρωπος. Ο φίλος μου έμεινε εκτεθειμένος σε πελάτες του, ο εργολάβος όμως, έχασε έναν πελάτη, αλλά θα βρεί άλλους.

Γι’ αυτό, κάθε φορά που έχετε ένα έργο που πρέπει να γίνει, καλό είναι να έχετε και ένα γραπτό συμβόλαιο που θα σας εξασφαλίζει κάπως, απο πλευράς κόστους – ποιότητας και χρόνου παράδοσης. Εκεί βλέπετε, με τί ανθρώπους θα συνεργαστείτε. Ο ανθρωπος που θα δεχθεί και θα υπογραψει, ξέροντας οτι αν δέν τηρήσει τους όρους, θα δεχθεί τις συνέπειες, είναι ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ, έχει αυτοπεποίθηση, γνώσεις και τιμή (honor). Ο άνθρωπος που θα φέρει αντιρρήσεις και θα κάνει τον δύσκολο, απλά ψάχνει να βρεί το επόμενο θύμα του.

Ευχαριστώ για τον Χρόνο σας! Να είστε όλοι Ασφαλείς!

Christos

Security & HR Development Consultant

BSc (Honors) – A.B.L.E – MBA.

Μίκης Θεοδωράκης (1925 – 2021)

Καλό ταξίδι Μίκη….

Fast Walking after the Job… Why doing it?

Even after a weary day, you have to find the time and the energy, to do a fitness activity. If done correctly, it will raise the hormones level of your body, and will eventually provide you with a natural energy boost. You may not be feeling like doing weight training or resistance bands or any other kind of strength workouts, but you can walk.. Walk as fast as you can, for an hour. It will be better than just stay down and do nothing.. Insteat of walking, you can also go for a full hour of swimming or biking, whatever feel you can do, that will benefit you body and mind together!

Ασφάλεια – Ενημέρωση και Καθημερινότητα

Ο όρος Life Hack έχει επικρατήσει να χρησιμοποιείται, για τις περιπτώσεις που βρίσκουμε ένα προ’ι’όν ή φτιάχνουμε μια νέα διαδικασία, που θα κάνει τη ζωή μας ευκολότερη, και λιγότερο.. προβληματισμένη. Ένα καλό Life Hack όσον αφορά την ατομική μας ασφάλεια, είναι να ενημερώνουμε κάποιον γνωστό μας, για τις κινήσεις μας.

Δυστυχώς στις μέρες μας, ο κόσμος μπερδεύει εύκολα το νόημα, ανάμεσα στη φράση «Δίνω λόγο που πάω και τί κάνω» με το «Ενημερώνω κάποιον για τις κινήσεις μου». Η διαφορά είναι, οτι στην πρώτη περίπτωση, υπάρχει εξάρτηση όπως εκείνη του παιδιού απο τον γονέα, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια του παιδιού. Το παιδί εννοείται οτι πρέπει να «δίνει λόγο» διότι έχει ανάγκη τους γονείς του και εξαρτάται απο εκείνου. Οι γονείς του πρέπει να το προστατέψουν, και να δώσουν έγκριση για κάτι που θέλει να κάνει, ή να αρνηθούν αν είναι κάτι επικίνδυνο.

Στη δεύτερη περίπτωση, όπως εκείνη δυο ενηλίκων – ας πούμε ενός ζευγαριού, ο ένας πρέπει να ενημερώνει τον άλλον για τις κινήσεις του, ώστε να μή χαθεί πολύτιμος χρόνος στην περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Στην καθημερινή μας ζωή, μπορεί να προκύψουν κάθε είδους άσχημες καταστάσεις, και καλό είναι να έχουμε κάθε είδους υποστήριξη.

Έστω οτι κάποιος μας ενημερώνει φερ’ ειπείν, οτι έχει να κάνει ένα ταξίδι σε κάποια άλλη χώρα, ας πούμε Κύπρο:

1) Σχεδιάζει το δρομολόγιο που θα ακολουθήσει απο το σπίτι ως το αεροδρόμιο.

2) Ενημερώνει ένα κοντινό άτομο, για τις προθέσεις του να ταξιδέψει κάπου αλλού.

3)Ενημερώνει για το πότε θα φύγει απο το σπίτι και ποια διαδρομή θα ακολουθήσει για το αεροδρόμιο.

4)Για το πότε αναμένεται να φτάσει στο αεροδρόμιο, πότε έχει αναχώρηση η πτήση του, πότε φτάνει στην Κύπρο (ας πούμε με απόκλιση 30 λεπτών).

5)Για το πού θα μείνει όταν φτάσει στην Κύπρο

6)Αντίστοιχα ενημερώνει για το πότε θα επιστρέψει.

Η λέξη-κλειδί εδώ, είναι η λέξη «Ενημέρωση«. Αν κάτι συμβεί στη διαδρομή απο το σπίτι στο αεροδρόμιο, και ο άνθρωπος που πρόκειται να ταξιδέψει δέν ενημερώσει οτι βρίσκεται στο αεροδρόμιο, τότε το κοντινό πρόσωπο με το οποίο μίλησε για το ταξίδι του, θα καταλάβει οτι κάτι έγινε και θα «ενημερώσει» την Αστυνομία. Η Αστυνομία προκειμένου να μή χάσει χρόνο απο τις έρευνες, θα ζητήσει να μάθει λεπτομέρειες για το δρομολόγιο του ανθρώπου. Οπότε σε αυτή την περίπτωση, το κοντινό πρόσωπο διαθέτει όλες τις πληροφορίες ώστε να βοηθήσει την Αστυνομία στην έρευνά της, η οποία θα ξεκινήσει στοχευμένα και όχι αόριστα. Η Αστυνομία πλέον θα ξέρει, οτι απο τη στιγμή που ο άνθρωπος μας δέν έφτασε ποτέ στο αεροδρόμιο, κάτι συνέβη κατα τη μετάβαση του, και θα «ενημερώσει» την Τροχαία ώστε να ενεργήσει αναλόγως.

Στην περίπτωση που όλα πήγαν καλά, ο άνθρωπος έστειλε μήνυμα οτι έφτασε στο αεροδρόμιο, αλλα δεν ενημέρωσε οτι ανεχώρησε για Κύπρο, τότε το κοντινό άτομο πλέον γνωρίζει οτι κάτι έγινε, οπότε θα μιλήσει με το αεροδρόμιο για να μάθει περισσότερα. Αντίστοιχα το προσωπικό του αεροδρομίου θα «ενημερώσει» την Ασφάλεια του αεροδρομίου και το κλιμάκιο της Αστυνομίας εκεί, ώστε να γίνουν σχετικές έρευνες.

Σε περίπτωση που ο άνθρωπος μας αναχώρησε για Κύπρο και ενημέρωσε σχετικά, αλλά περίπου 2 ώρες μετά (διάρκεια πτήσης περίπου 1ώρα και 40 λεπτά) δέν ενημέρωσε για την άφιξή του, το κοντινό πρόσωπο γνωρίζει οτι ο άνθρωπος του δέν έφτασε στην Κύπρο, οπότε λογικά θα μιλήσει με το αεροδρόμιο Λάρνακας (ή Πάφου), ώστε να μάθει αν προσγειώθηκε το αεροπλάνο ή αν κάτι έγινε κατα τη διάρκεια της πτήσης (πρόβλημα υγείας, ατύχημα ή αεροπειρατεία).

Βλέπουμε λοιπόν, οτι κάτι το οποίο μοιάζει τόσο απλό και τόσο υποτακτικό αντίστοιχα στο μυαλό ορισμένων, κρύβει απο πίσω του πολλά ανώτερα νοήματα απο το απλά να «δίνουμε λόγο για το πού πάμε και τί κάνουμε».. Ο απλός ενδιαφερόμενος (πελάτης ή κοντινό πρόσωπο) βλέπει την εξωτερική εικόνα των καταστάσεων, αφενός μέν διότι δέν έχει τις κατάλληλες γνώσεις, αφετέρου δε διότι νοιώθει όμορφα με την άγνοιά του και κοιμάται ήσυχα τις νύχτες, ενώ ο επαγγελματίας της Ασφάλειας, γνωρίζει τη βαθύτερη εικόνα των καταστάσεων, τί υπάρχει στο υπόβαθρο, και αντίστοιχα μονίμως σχεδιάζει και υλοποιεί. Αρχίζω έχοντας ένα αρχικό σχέδιο και 3-4 σχέδια «επιφυλακής», έτοιμα για την περίπτωση που το πρώτο δέν δουλέψει. Μέχρι να φτάσω στο 4ο, έχω σκεφτεί ακόμη 2. Είναι αρκετά κουραστικό κάποιες φορές, αλλά είναι τρόπος ζωής. Η ενημέρωση σώζει ζωές..

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!

Christos

Το Χρονικό μιας Καταστροφής: Η Πρώτη μου Λεμονόπιτα..

΄Θυμάμαι ήταν το 2007, όταν έφτιαξα την πρώτη μου Λεμονόπιτα. Στην κατηγορία «Συνταγές» λογικά έχω αναρτήσει απο τότε σχετική συνταγή.. Ότι κάνουμε στη ζωή, συνήθως ακολουθείται απο μια ιστορία που το προκάλεσαι πρίν, και μια ιστορία που ακολούθησε ως επισφράγιση του αποτελέσματος, είτε θετικού ή αρνητικού. Η ιστορία μας λοιπόν, έχει ως εξής. Ήταν το 2007, που ο αδερφός μου επέστρεφε με άδεια απο το Στρατόπεδο που υπηρετούσε τη θητεία του, οπότε γνωρίζοντας εγώ οτι του αρέσουν οι γλυκές πίτες, σκέφτηκα να πάρουμε με τη μητέρα μας τα υλικά και να φτιάξω μια, για να κάνουμε την πλάκα μας.. Όσοι έχετε κάνει τη θητεία σας, ή έχετε κοντινό άνθρωπο που υπηρέτησε, τότε γνωρίζετε πως κάθε άδεια, είναι και μια μικρή γιορτή.

Αλλά ας επιστρέψουμε στη Λεμονόπιτα! Πήραμε λοιπόν τα υλικά απο το supermarket, έτοιμη τάρτα, και πρακτικά αυτό που έκανα, ήταν να φτιάξω την κρέμα ζαχαροπλαστικής που έχει μια γλυκιά γεύση μεν, αλλα χωρίς άρωμα, έστυψα μέσα 1 φρέσκο λεμόνι, ανακάτεψα καλά ωστε η κρέμα ζαχαροπλαστικής να πάρει άρωμα, γεύση και το κίτρινο χρώμα του λεμονιού, έκοψα και λίγη απο την ψύχα του λεμονιού σε κομματάκια, και τα έριξα μέσα στη γέμιση, και πλέον έμενε να γίνει κάτι ακόμη! Χρειαζόταν μια κρέμα, η οποία θα καθόταν πάνω απο τη γέμιση, ως επιστέγασμα της επιτυχίας φυσικά. Εδώ πήρα ασπράδια αυγού χήνας, και τα έκανα μαρέγκα. Τα αυγά χήνας, έχουν το κακό πως δέν «δένουν» γρήγορα, ούτε με το μίξερ! Για το κλασσικό χτύπημα με δύο πιρούνια όπως το έκαναν πολλά χρόνια πριν, απλά ούτε λόγος! Αφού πέρασε αρκετή ώρα, εγώ είχα βάλει το turbo στο μίξερ, το μίξερ ανέβαζε στροφές λες και συμμετείχε σε ειδική διαδρομή, και εγώ πλέον είχα αρχίσει να χάνω την υπομονή μου, τελικά η μαρέγκα έσφιξε, οπότε την άπλωσα με κουτάλι πάνω απο τη γέμιση.. Εξαιρετικα! Ήμασταν ακόμη ένα βήμα πριν την επιτυχία!!!!

Το τελευταίο βήμα, ήταν να αποκτήσει η μαρέγκα, αυτή την καφέ και ελαφρώς καμμένη απόχρωση, που ανέβαζε το visual rating της λεμονόπιτας και την έκανε λίγο πιο όμορφη και θελκτική! Οπότε τί πιο απλό, να την ψήσουμε λίγο στο φούρνο, και μετά γρήγορα ψυγείο για να αρχίσει να παγώνει, αφού σε λίγες ώρες θα βράδιαζε, το αεροπλάνο θα ερχόταν, ο αδερφός μου θα ήταν σπίτι και το γλυκό έπρεπε να είναι έτοιμο.. Ανάβω λοιπόν τον φούρνο, ίσα για να ζεσταθεί. Έβαλα μέσα την πίτα, και την άφησα ένα 10λεπτο ώστε να φουσκώσει η μαρέγκα και να αποκτήσει το πολυπόθητο χρώμα.. Η εικόνα που αντίκρισα όταν άνοιξα τον φούρνο, θα με στοιχειώνει μια ζωή, ιδιαίτερα κάθε φορά που θα θέλω να φτιάξω μια πίτα! Η μαρέγκα είχε φουσκώσει τόσο πολύ, που είχε ξεχειλίσει έξω απο το ταψάκι της λεμονόπιτας, είχε χυθεί γύρω, και ο φούρνος πλεόν στο εσωτερικό, είχε αποκτήσει μια καφέ – λευκή απόχρωση, που δε θύμιζε σε τίποτε την προηγούμενη μονόχρωμη εμφάνισή του! Βγάλαμε το ταψάκι έξω, το βάλαμε σε ένα δίσκο, πήρα ένα πλατύ μαχαίρι, και άρχισα να ψυλοκόβω και να αφαιρώ, οτι εξείχε απο τη μαρέγκα, ώστε να γίνει το γλυκό, σχετικά εμφανίσημο.. Η λεμονόπιτα μετά μπήκε ψυγείο, και είχε έρθει πλέον η σειρά να καθαρίσουμε τον φούρνο.. Μιλάμε για πολύ τρίψιμο όμως! Εκείνο το απόγευμα δόθηκε σκληρή μάχη, ώστε ο φούρνος να επανέλθει στα φυσιολογικά του!

Τα καταφέραμε όμως! Το βράδυ, ο φούρνος ήταν καθαρός, η λεμονόπιτα είχε παγώσει, και συνοδεύτηκε εξαιρετικά με λίγη εξίσου παγωμένη σαμπάνια, πλαισιώνοντας ευχάριστα τις τραγελαφικές ιστορίες απο το στρατόπεδο και τις εξόδους, που μας διηγούνταν ο αδερφός μου. Τί θέλω να σας μείνει απο αυτή την ιστορία.. 2 βασικά πράγματα:

1. Η συνταγή της Λεμονόπιτας με τα ίδια ακριβώς υλικά, μπορεί να γίνει με οποιοδήποτε άλλο φρούτο θέλετε. Μπορεί να γίνει και με φράουλα εξίσου καλά! Τάρτα φράουλα λοιπόν, με φρέσκες φράουλες, κρέμα ζαχαροπλαστικής, γάλα, και μια έτοιμη τάρτα απο το supermarket. Ένα γρήγορο και γευστικότατο γλυκό!
2. Τη μαρέγκα θα την καίτε πάντα με ένα φλόγιστρο όπως αυτό που έχουν σεφ, και μπορείτε να το βρείτε και αυτό σε supermarket. Ποτέ σε φούρνο!!!!!!!

Ευχαριστώ Πολύ για τον χρόνο σας!

Christos

Marketing: Ένας Τομέας που Πάντα θα έχει Ζήτηση..

Αν με ρωτούσε κάποιος που βρίσκεται στην ηλικία των 18 ετών τώρα, σχετικά με το τί σπουδές να ακολουθήσει, ώστε να έχει δουλειά στο μέλλον, θα του πρότεινα οτι μια πολύ καλή κατεύθυνση σπουδών για να ακολουθήσει, θα ήταν οι Σχολές του Εμπορικού Ναυτικού (Δημόσιες ή Ιδιώτικές), αφού μετά τη φοίτηση βρίσκει κανείς δουλειά ως Πλοίαρχος ή Μηχανικός (ή κάποια άλλη ειδικότητα), με υψηλό μισθό που φτάνει κάπου στις 3000ευρώ (καθαρά) και με τα έξοδα πληρωμένα ως πλήρωμα του πλοίου. Φυσικά ανεβαίνοντας με τα χρόνια και τους βαθμούς, μπορεί να φτάσει κάποιος σε μια 10ετία να γίνει 1ος Πλοίαρχος ή Μηχανικός και να αμοίβεται με σχεδόν 8-9.000 ευρώ τον μήνα. Βέβαια, αν κάποιος δέν αντέχει τη θάλασσα, τότε μια καλή επιλογή, θα ήταν οι σπουδές σχετικές με το Marketing και κυρίως το Digital Marketing. Το Marketing ουσιαστικά έχει να κάνει με τη δημιουργία στρατηγικής και πλάνου προώθησης στην αγορά, ενός προ’ι’όντος ή μιας υπηρεσίας. Τώρα βέβαια εδώ που τα λέμε, ακόμη και μια υπηρεσία, θεωρείται προ’ι’όν αν και δε διαθέτει υλική υπόσταση. Εγώ το Marketing το γνώρισα κατα τη διάρκεια του Μεταπτυχιακού μου στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (MBA), και απο εκεί και ύστερα κατάλαβα οτι είχα χάσει που δεν είχα ασχοληθεί με αυτό νωρίτερα, διότι είναι κυριολεκτικά μια υπερδύναμη. Θα δούμε παρακάτω γιατί. Συνήθως πάντα βοηθάει, όταν μιλάμε για κάτι να δίνουμε έναν ορισμό, διότι ο ορισμός μας βοηθά να καταλάβουμε το νόημα.

Για το Marketing υπάρχουν αρκετοί ορισμοί, όπως οτι «Marketing είναι όλες οι δραστηριότητες μιας εταιρείας, προκειμένου να προωθήσει τα προ’ι’όντα ή τις υπηρεσίες της, στους τελικούς καταναλωτές«. Αρκετά ξεκάθαρος ορισμός πιστεύω! Ο Philip Kotler (Επιχειρηματίας, επαγγελματίας του Marketing και Συγγραφέας), μας δίνει το δικό του ορισμό λέγοντας, πως «Marketing είναι να εξερευνείς, να δημιουργείς και να αποδίδεις αξία, για να ικανοποιήσεις τις ανάγκες που έχει ένα αγοραστικό group στο οποίο απευθύνεσαι, με σκοπό το κέρδος«. Είπα πιο πάνω οτι το Marketing το ανακάλυψα κατα τη διάρκεια των σπουδών μου στο Μεταπτυχιακό, και θυμάμαι οτι ένας ορισμός που μας έδωσε ένας καθηγητής μας, ο οποίος φυσικά και δέν ήταν επαγγελματίας ακαδημα’ι’κός, αλλά επαγγελματίας Manager επιχειρήσεων με πάνω απο 30 χρόνια εμπειρίας σε Ελλάδα και Εξωτερικό, ήταν οτι «Marketing είναι να έχουμε εμμονή με τον πελάτη«, δηλαδή να ψάχνουμε μονίμως να δούμε τί είναι αυτό που θέλει ο πελάτης, πώς το θέλει, τί ανάγκες θέλει να καλύψει, σε τί χρονικό ορίζοντα, πότε το θέλει, τί άλλο μπορούμε να του προωθήσουμε, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να το κάνουμε και ο πιο επικερδής για της εταιρεία και τον καταναλωτή.. Όλα τα προηγούμενα, είναι τα πράγματα τα οποία απασχολούν έναν επαγγελματία του Marketing. Είναι ένας τομέας ο οποίος μονίμως προσπαθεί να έχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, μονίμως προσπαθεί να αναπτύξει νέες στρατηγικές και πλάνα εργασίας προκειμένου να κεντρίσει το ενδιαφέρον του καταναλωτή, και να καταφέρει να του προωθήσει πώς «δέν χρειάζεται απλά το προ’ι’όν ή υπηρεσία που του προτείνεται, αλλά το έχει ΑΝΑΓΚΗ». Βλέπουμε λοιπόν πώς το Marketing είναι μια επιστήμη, που δέν έχει τέλος, είναι μια επιστήμη που διαρκώς αναπτύσσεται απο τα στελέχη της, αναπτύσσει κατα συνέπεια την αγορά, και τελικώς βοηθά και τα στελέχη του Marketing να αναπτυχθούν και να βελτιωθούν! Υπάρχει κάτι καλύτερο απο αυτό? Είναι θα λέγαμε «Win» σε πολλαπλά επίπεδα! Το στέλεχος Marketing κερδίζει (μισθό, προμήθειες, bonus, αναγνώριση), ο εταιρικός πελάτης κερδίζει (προωθούνται τα προ’ι’όντα και οι υπηρεσίες του και βγάζει κέρδος), η αγορά κερδίζει (νέα προ’ι’όντα και νέες εταιρείες εισέρχονται και κάνουν δουλειές και επεκτείνεται το αγοραστικό κοινό), ο τελικός καταναλωτής κερδίζει (αφού μένει ευχαριστημένος διότι κάλυψε μια ανάγκη του, και προχωρά στην επόμενη!).

Επίσης, ένα στέλεχος Marketing μετά και την ολοκλήρωση των σπουδών του, μπορεί να βρεί δουλειά σε μια εταιρεία, είτε εργολαβική που αναλαμβάνει marketing projects για λογαριασμό πελατών της, είτε μια οποιαδήποτε εταιρεία που έχει Τμήμα Marketing και Επικοινωνίας, αρχίζοντας απο 750ευρώ (καθαρές απολαβές) και πάνω. Γενικά έχετε υπόψη σας, πώς οι πλέον καλοπληρωμένες θέσεις σε εταιρείες, είναι εκείνες που σχετίζονται με Marketing και Πωλήσεις και μετά με HR. Με άλλα λόγια, ένας υπάλληλος που αρχίζει να εργάζεται σε μια επιχείρηση, στο Τμήμα Αποθήκης ή Παραγωγής ως εργάτης (αν και μορφωμένος με Πανεπιστήμιο), θα πάρει λιγότερα χρήματα σε μια απίστευτα κουραστική εργασία σωματικά, σε σχέση με έναν υπάλληλο Marketing ο οποίος θα έχει το γραφείο του, θα κάνει συσκέψεις με την ομάδα του, θα δουλεύει έχοντας δίπλα τον καφέ του, το τηλέφωνο του, θα μιλήσει και θα συναντηθεί με πελάτες, και όταν τελειώσει η ημερήσια εργασία του, θα εχει ενέργεια και για να βγεί για ένα καφέ με την παρέα του, ή να πάει στο γυμναστήριο. Έχοντας δουλέψει ως Εργάτης (αν και μορφωμένος..), μπορώ να πώ μετα βεβαιότητας, οτι μετα απο 9-10 ώρες στην παραγωγή, δέν έχεις ενέργεια για πολλά πράγματα, σπάνια έχεις ενέργεια για παθητικές διαδικασίες όπως το να παρακολουθήσεις videos στο youtube. Για να διαβάσεις το αγαπημένο σου βιβλίο, να γράψεις ένα άρθρο όπως αυτό, ένα κεφάλαιο για το βιβλίο που ετοιμάζεις, ή να βγείς και να κάνεις γυμναστική, απαιτείται συνεχώς υπερπροσπάθεια.

Το Marketing λοιπόν είναι μια καλή επιλογή, την οποία μπορείτε να σπουδάσετε είτε σε Δημόσια Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, στα οποία βέβαια θα ήταν αμφίβολο το πότε θα τελειώσετε τις σπουδές, αν αναλογιστούμε τις απεργίες των δημοσίων καθηγητών και τις καταλήψεις (που συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα..), ή θα μπορούσατε να σπουδάσετε με ακαδημα’ι’κή υποτροφία σε κάποιο καλό ιδιωτικό Κολλέγιο, το οποίο συνεργάζεται με δυνατό πανεπιστήμιο του εξωτερικού, και τελειώνοντας τις σπουδές στην ώρα σας, απο τη σχολή θα σας βρούν και δουλειά. Επίσης, για τους καλούς μαθητές συνήθως δίνονται υποτροφίες χρηματοδότησης των διδάκτρων, και τα πτυχία που παίρνετε, είναι πτυχία του Πανεπιστημίου του Εξωτερικού (τα Κολλέγια που κάνουν αυτή τη δουλειά, ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΝ ΠΤΥΧΙΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ, παρα μόνο για παρακολούθηση σεμιναρίων). Επίσης, τα πτυχία που παίρνετε, είναι αυτομάτως αναγνωρισμένα σε ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ και την ΑΜΕΡΙΚΗ, και γενικά σε κάθε πολιτισμένη χώρα του γνωστού κόσμου, φυσικά ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΜΠΑΝΑΝΙΑΣ που ακούει στο όνομα Ελλάδα, στην οποία για να αναγνωριστεί το πτυχίο του Πανεπιστημίου, πρέπει να καταθέσετε βαθμολογίες, πτυχίο, έγγραφα απο κρατικούς φορείς του εξωτερικού και της Ευρώπης, που πιστοποιούν την αυθεντικότητα του πτυχίου, να καταθέσετε παράβολο (μάλλον γι’ αυτό γίνονται όλα), και να περιμένετε περίπου 3 χρόνια, προκειμένου να σας ενημερώσουν, οτι το Ελληνικό κράτος σας ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ως απόφοιτο Πανεπιστημίου. Αυτό βέβαια είναι κάτι που έχει σημασία μόνο για κάποιον που σκοπεύει να διοριστεί στο Δημόσιο, διοτι στον Ιδιωτικό τομέα αυτά που μετρούν είναι η όρεξη για δουλειά – μάθηση – βελτίωση και τα Πανεπιστήμια του Εξωτερικού είναι αποδεκτά αφού συνοδεύονται απο τα αντίστοιχα προαναφερθέντα έγγραφα. Ξέρω διότι είμαι απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Ουαλίας, οπότε είχα την ατυχία να μπλέξω με την Ελληνική γραφειοκρατία.

Ελπίζω να σας βοήθησε αυτό το άρθρο!

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!

Christos

Security & HR Development Consultant

BSc (Honors) – A.B.L.E – MBA.

Πρόληψη και Αποτροπή Πυρκαγιών…

Δέν φταίνε μόνο Κοινότητες – Δήμοι – Περιφέρειες, για την μή λήψη προληπτικών μέτρων για τις πυρκαγιές. Κάθε καλοκαίρι γνωρίζουμε οτι θα υπάρξει τουλάχιστον μια πυρκαγιά, είναι πλέον δεδομένο και ιστορικά επιβεβαιωμένο. Οφείλουμε όλοι τους χειμερινούς μήνες να προετοιμαζόμαστε για την ασφάλεια των καλοκαιρινών μηνών. Οι ανωτέρω κρατικοί φορείς, πρέπει να λαμβάνουν τουλάχιστον τα 4 βασικά μέτρα που ακολουθούν, ως πρόληψη για την επερχόμενη πυρκαγιά:

1) Κόβουμε ξερά χόρτα απο οικόπεδα και δρόμους, τα αποθηκεύουμε σε σακούλες και τα καίμε ελεγχόμενα. Δεν τα παρατάμε! Περπατούσα το καλοκαίρι του 2018 στους δρόμους της Εκάλης και έβλεπα να έχει περάσει το συνεργείο του Δήμου, να έχει καθαρίσει τα ξερά χόρτα δίπλα απο τον δρόμο, και οι σακούλες με τα χόρτα να είναι σωρός που έφτανε τα 2 μέτρα ύψος. Ολα αυτά, ακριβώς κάτω απο πεύκα, γεμάτα με ρετσίνι! Εγκληματικό!

2) Παλιότερα θυμάμαι οτι υπήρχαν οι «Ρετσινάδες» οι οποίοι περνούσαν και στράγγιζαν τα πεύκα απο το ρετσίνι, στερώντας έτσι το επιπλέον καύσιμο απο μια μελλοντική φωτιά. Πλέον κανείς δέν ασχολείται με αυτό, με αποτέλεσμα κάθε πεύκο να είναι και μια θερμική βόμβα, αφού είναι γεμάτο ρετσίνι. Ας αναλογιστούμε απλά, οτι ένα βαρέλι πετρέλαιο έχει θερμική ενέργεια 42 MJ, ενώ ένα πεύκο 24 MJ. Θα αφήναμε έξω στον δρόμο, κάτω απο τον καυτό ήλιο, εκτεθειμένο μισό βαρέλι πετρελαίου? Όχι, διότι ως γνωστόν τα καύσιμα, δέν τα αφήνουμε εκτεθειμένα σε μεγάλες θερμοκρασίες και έξω στον ήλιο, αλλα αφήνουμε πεύκα γεμάτα καύσιμο μέσα τους..

3) Αντιπυρικές ζώνες… Περιμένουμε τελευταία στιγμή, για να φτιάξουμε αντιπυρικές ζώνες, και συνήθως όταν έχουν αρχίσει ήδη οι πυρκαγιές του καλοκαιριού. Γιατί? Οι αντιπυρικές ζώνες που έφτιαχναν τα μηχανήματα του δήμου και του Στρατού, μέσα στη νύχτα για να περιορίσουν την έκταση της πυρκαγιάς, μπορούσαν να γίνουν την ημέρα, τον χειμώνα ή γενικά πρίν το καλοκαίρι, ως μέσα πρόληψης και πιθανής αποτροπής.

4) Ένα μέτρο που χρησιμοποιείται ήδη σε χώρες του εξωτερικού, είναι η τοποθέτηση αυτόνομων ανιχνευτών θερμότητας, τοποθετημένων μέσα στα δάση, οι οποίοι συνδέονται σε δίκτυο μεταξύ τους και επικοινωνούν μέσω απλού πρωτοκόλλου GSM (αυτό που χρησιμοποιούν τα κινητά τηλέφωνα πολλά χρόνια τώρα..), για την ενημέρωση σε πραγματικό χρόνο του κέντρου επιχειρήσεων, σε περίπτωση αύξησης θερμοκρασίας στο δάσος, που πρακτικά σημαίνει και ύπαρξη πυρκαγιάς. Είναι μια σχετικά απλή σχεδίαση, την οποία μάλιστα αν θυμάμαι καλά, μια ομάδα φοιτητών απο Ελληνικό πανεπιστήμιο, προ ετών είχε αναλάβει να τροποποιήσει λίγο στα πλαίσια μιας εργασίας τους, και δυστυχώς δέν έλαβε της ανάλογης προσοχής και χρηματοδότησης. Πιθανόν κάποιοι να έκριναν πώς ήταν μια ιδέα άνευ ουσίας. Για όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα, παραθέτω το παρακάτω δημοσίευμα το οποίο είναι στα Αγγλικά:

(https://www.rsisinternational.org/Issue12/23-28.pdf)

Φταίνε μόνο οι κρατικοί φορείς, ή φταίνε και οι πολίτες?

Επίσης, όλοι θάβουν τους κρατικούς φορείς, κανείς δέν αποδέχεται όμως, οτι όπως και να το κάνουμε, οι Έλληνες πολίτες, ε δέν έχουν και τόσο ανεπτυγμένο το αίσθημα ασφάλειας. Εντελώς Security – Safety Anaware! Το οτι πληρώνουμε φόρους, και έχουμε απαίτηση απο τους κρατικούς φορείς, αυτό δέ σημαίνει οτι δέν πρέπει να σκεφτούμε και οι ίδιοι, τί πρέπει να κάνουμε για να προστατέψουμε τους εαυτούς μας, απο μια καταστροφή. Όταν πηγαίνει κάποιος και χτίζει μέσα στο δάσος, πρέπει να είναι προετοιμασμένος για όταν συμβεί η καταστροφή. Να έχει μονίμως μια υδροφόρα και μια αντλία γεμάτη για την κατάσβεση μιας μικρής εστίας, και φυσικά να μή θέλει να έχει τα δέντρα σε απόσταση μέτρων απο το σπίτι του, διότι τότε θα λαμπαδιάσει. Είναι θέμα κοινής λογικής.

Αν κάποιος θελήσει να δημιουργήσει ολόκληρη κοινότητα μέσα στο δάσος, τότε καλό θα είναι να τη γεμίζει με πυροσβεστικούς κρουνούς σε κάθε δρόμο, και με όσα περισσότερα οχήματα κατάσβεσης (τροποποιημένα 4χ4 με υδροφόρες και αντλίες), για να προλάβει το κακό τις πρώτες στιγμές ακόμη, πριν λάβει έκταση. Aν δέν τα κάνει αυτά κάποιος, είναι καταδικασμένος. Όλοι είδαμε τί συνέβη στην Ιπποκράτειο Πολιτεία στις Αφίδνες, στην οποία μάλιστα, οι κάτοικοι για να ομορφύνουν το τοπίο και άλλο, έφτιαξαν τεχνιτή λίμνη. Τεχνιτή λίμνη σκέφτηκαν να φτιάξουν, αντιπυρικά μέτρα που θα χρησιμοποιούν το νερό της λίμνης για την περίπτωση πυρκαγιάς όμως, δέν σκέφτηκαν να ενσωματώσουν. Ας ελπίσουμε οτι ύστερα απο τη φετεινή καταστροφή, θα αλλάξουν τρόπο σκέψης.

Κανείς δέν σκέφτεται το κακό, δυστυχώς όλοι ζούν το όνειρο, ο καθένας με τον τρόπο του. Κάθε φορά που θα σχεδιάσω τη Στρατηγική Ασφαλείας για ένα σπίτι, βίλα, επαγγελματικό χώρο, γειτονιά, πάντα θα λάβω υπόψη μου, όλες τις παραμέτρους κινδύνου, και τις απειλές που υπάρχουν, είτε Ανθρώπινες είτε Φυσικές. Κανείς δέν είπε, οτι μπορούμε να αποτρέψουμε πλήρως μια καταστροφή απο το να συμβεί, αφού πάντα θα υπάρχουν απρόβλεπτοι παράγοντες. Μπορούμε όμως να παίρνουμε μέτρα, προκειμένου να μειώσουμε στο ελάχιστο τις συνέπειες μιας καταστροφής.

Ευχαριστώ για τον Χρόνο σας! Να είστε όλοι Ασφαλείς!

Christos

Security & HR Development Consultant

BSc (Honors) – A.B.L.E – MBA.

Καλοκαίρι 2021: Οι Πυρκαγιές Επεκτείνονται..

Δανείστηκα την ανωτέρω εικόνα, απο την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα», την οποία και αν επισκεφτείτε θα έχετε όσο είναι εφικτό, την πλέον έγκαιρη ενημέρωση για την έκβαση της κατάστασης. Για να διαβάσετε το σχετικό άρθρο και να έχετε την καλύτερη δυνατή πληροφόρηση, μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ..

Καλή Δύναμη και με το καλό να σταματήσει γρήγορα αυτή η καταστροφή!

Η Μύκονος Ανοίγει ξανά..

Ιστορίες Βιομηχανικής (Αποδι)Οργάνωσης …

Κάποια χρόνια πριν, εργάστηκα για λίγο καιρό σε μια γραμμή παραγωγής, μέχρι που παραιτήθηκα, διότι δέν άντεξα την έλλειψη οργάνωσης και την εκμετάλλευση. Σαν άνθρωπος θέλω να δουλεύω σε οργανωμένες εταιρείες, στις οποίες να βλέπω οτι υπάρχει ένας γενικός και ειδικός σχεδιασμός απο πίσω, σχετικά με τις διαδικασίες που ακολουθούνται. Κάθε φορά που αναπτύσσω ένα θέμα, σχετικά με θέματα Management, πάντα μου αρέσει να χρησιμοποιώ πραγματικά παραδείγματα απο την προσωπική μου επαγγελματική εμπειρία ως τώρα. Αλλά ας δούμε λίγο ένα περιστατικό..

Η γραμμή παραγωγής, ήταν ας πούμε μια μικρή εταιρεία, η οποία απασχολούσε περίπου 30 άτομα, τα οποία εργαζόμασταν στην παραγωγή, και 5-6 ακόμη υποστηρικτικούς υπαλλήλους, που ασχολούνταν με θέματα Πωλήσεων – Οικονομικών και HR κατα κύριο λόγο. Η εταιρεία ασχολούνταν με δημιουργία μεταλλικών κατασκευών για οικιακή χρήση, και εκτός αυτού λόγω του μηχανολογικού εξοπλισμού που είχε, έπαιρνε και εργολαβίες για λογαριασμό εταιρικών πελατών της.

Για κάποιες απο τις κατασκευές που δημιουργούσαμε, είχαμε υπολογίσει πόσες βίδες – ροδέλες και παξιμάδια συγκεκριμένων διαστάσεων χρειάζονταν και εμπειρικά πλέον δέν μετρούσαμε 1 προς 1 αυτά τα τεμάχια με βάση την ποσότητα αλλά με βάση το βάρος τους. Ξέραμε φερ’ ειπείν οτι οι 80 βίδες ήταν περίπου στα 100gr, και αντίστοιχα κάναμε τον υπολογισμό για ροδέλες και παξιμάδια. Οπότε, είχαμε μια μικρή ζυγαριά (ας υποθέσουμε) ακριβείας, παίρναμε το κουτί με τις βίδες, και βάζαμε επάνω στη ζυγαριά όσες χρειάζονταν για να συμπληρώσουμε τα 100gr, και στη συνέχεια τα βάζαμε σε σακουλάκια zipper. Οπότε για κάθε μια κατασκευή, ξέραμε οτι οι βίδες και τα υπόλοιπα που θα χρειαστούμε, ήταν σε 3 σακουλάκια zipper. Έντάξει, ως εδώ υπάρχει μια οργάνωση, δεδομένου οτι δέ θα χρειαζόταν για κάθε παραγγελία να ψάχνουμε 80 βίδες και ισάριθμα παξιμάδια και ροδέλες.

Μια μέρα λοιπόν, ο Προ’ι’στάμενος Α’ ο οποίος ως συνήθως τριγυρνούσε με τα χέρια στις τσέπες και έστριβε τσιγάρο, είπε σε εμένα και σε έναν άλλον (εκείνος είχε σπουδάσει Φυσικός), να κάνουμε τη μέτρηση για τις βίδες. Πήραμε λοιπόν τη ζυγαριά, πιάσαμε έναν πάγκο, και αρχίσαμε το μέτρημα. Κάποια στιγμή, επειδή η ώρα είχε πάει ήδη 12:00 και η δουλειά στον «Καθαρισμό Λαμαρίνας» (τρίψημο με βενζίνη και χωρίς μάσκες προσώπου..) δέν έβγαινε, ο Προ’ι’στάμενος Α’ ήρθε έντρομος, και μας είπε «Αφήστε οτι κάνετε και πηγαίνετε στον καθαρισμό..». Γενικά ήταν μια εταιρεία, που μονίμως έδινε μάχη με τον χρόνο, και συνήθως έβγαινε χαμένη.. Συσκευάσαμε λοιπόν τις βίδες που είχαμε φτιάξει, τις βάλαμε στο ράφι, και πήγαμε στον Καθαρισμό. Ο εργαζόμενος που μας είχε δώσει τη ζυγαριά, κάπου είχε πάει, οπότε δέν τον βρήκαμε για να την επιστρέψουμε, και την αφήσαμε στον πάγκο. Μετά απο κάποιες ώρες και αφού η βάρδια τελείωνε, πήγαμε στον πάγκο και είδαμε οτι πλέον, εκείνοι που είχαν τελειώσει τις δουλειές τους, είχαν μαζέψει τα διάφορα εργαλεία, απο όλα τα πόστα, και τα είχαν βάλει στις θέσεις τους. Ο καιρός πέρασε, και μια εβδομάδα μετά, ο Προ’ι’στάμενος Α’ μου λέει, «Χρήστο που είναι η ζυγαριά?» Εγώ εκείνη την ώρα ήμουν απορροφημένος απο τη δουλειά μου αυτή τη στιγμή, οπότε ρώτησα με απορία..

«Ποια ζυγαριά??»

• «Αυτή που πήρατε με τον Γιώργο να μετρήσετε βίδες..»

«Πότε έγινε αυτό??»

• «Έλα ρε μαλάκα, την περασμένη εβδομάδα, δέ θυμάσαι?»

«Α, τότε που μας είπες οτι η δουλειά στον Καθαρισμό δέν εβγαινε, και να τα αφήσουμε όλα όπως είναι και να πάμε εκεί…»

• «Ναί….., που τη βάλατε?»

«Την βάλαμε στο κουτί της, την αφήσαμε επάνω στον πάγκο και φύγαμε για να προλάβουμε την άλλη δουλειά.. Κάναμε οτι μας είπες..»

Μετά απο 2-3 ώρες και ενώ συνεχίζαμε να δουλεύουμε, ο Προ’ι’στάμενος Α’ επέστρεψε…

«Χρήστο που βάλατε τη ζυγαριά?»

• «Όπως σου είπα και πρίν, μας είπε να τα αφήσουμε όλα όπως είναι, και να πάμε αλλού..»

«Ρε μαλάκες βρείτε τη, τη χρειαζόμαστε…»

• «Που να τη βρούμε? Ρώτα ποιος μάζεψε τα εργαλεία εκείνη την ημέρα, και θα βρείς ποιος μάζεψε τη ζυγαριά, και πού την έβαλε..»

Ο Προ’ι’στάμενος Α’ έφυγε πάλι.. Μετά απο 1 ώρα περίπου, περπατούσε μόνος του μέσα στη Γραμμή Παραγωγής, και μιλούσε μόνος του, ύστερα απο τη συνάντηση με τον ιδιωκτήτη της εταιρείας… Σκυθρωπός όπως ήταν, περπατούσε και μονολογούσε..:

«Α στο διάολο πια! Έτσι μου έρχεται να πάω στα Jumbo, να δώσω 5 ευρώ ο ίδιος και να του πάρω του μαλάκα 2 ζυγαριές, να τις δώσω και να τις βάλει στον πάτο του..!«

Μια εταιρεία η οποία αναλαμβάνει πέρα απο τα δικά της παραγωγικά projects, και εργολαβικά για λογαριασμό άλλων εταιρειών, δέν έχει την πολυτέλεια να πνίγεται σε μια κουταλιά νερό, και να ψάχνει μια απλή ζυγαριά για να κάνει τη δουλειά της. Πού βρίσκεται η οργάνωση και η ετοιμότητα σε κάτι τέτοιο?

Ποτέ μια επιχείρηση δεν μπορεί να είναι προετοιμασμένη για όλα τα εμπόδια που θα συναντήσει, αλλά καλό είναι τουλάχιστον να υπάρχουν έτοιμες λύσεις για τα μικρά προβλήματα, τα οποία αν υπάρχει λύση, τότε δέν είναι προβλήματα. Αυτή η μικρή προσωπική επαγγελματική ιστορία, είναι μέρος μόνο ενός μεγαλύτερου άρθρου μου, σχετικά με το τί αποκόμισα το διάστημα που εργάστηκα στη συγκεκριμένη βιοτεχνία.

Ευχαριστώ για τον Χρόνο σας

Christos

Security & HR Development Consultant

BSc (Honors) – A.B.L.E – MBA.