ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ CIA Vol.1

Πριν από περίπου 3 χρόνια οι ΗΠΑ πήραν τις πιο νευραλγικές υπηρεσίες τους και κατά κάποιο τρόπο τις ένωσαν. Έτσι λοιπόν ενώ πριν υπήρχε το FBI, η CIA, η NSA κλπ μετά από την ένωση φτιάχτηκε η NIS (National Intelligence Service). Το τιμόνι αυτής της υπηρεσίας (πρακτικά ήταν η CIA ) ανέλαβε ο πρώην πρέσβης Τζον Νεγκροπόντε. Ο διορισμός του (ελληνο)αμερικανού πρεσβευτή Τζον Νεγκροπόντε ως υπερδιευθυντή των 17 μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ από τον Μπους, ήρθε λίγους μόνο μήνες μετά την παραίτηση του, επίσης ελληνικής καταγωγής, Τζορτζ Τένετ (υποδιευθυντής 1995-1997 και διευθυντής 1997-2004) από την ηγεσία της CIA.

Ο Τζόρτζ Τένετ και ο Τζόν Νεγκροπόντε είναι οι συνεχιστές μιας παλιάς ομάδας Ελλήνων κατασκόπων της CIA. Αυτή η ομάδα των επιχειρησιακών πρακτόρων έδρασε από το 1950 έως και το 1980 και είχαν ως φυσικό τους ηγέτη τον Τομ Καραμεσίνη, μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του «αθέατου» κόσμου, του Ψυχρού Πολέμου. Οι Ελληνες της CIA αποτελούσαν τη μεγαλύτερη εθνική ομάδα μετά τους Αγγλοσάξονες και τους χαρακτήριζε η αλληλεγγύη, η σύμπλευσή τους με τη χούντα, η βαθιά αντικομμουνιστική τους πίστη και συνήθιζαν να εκκλησιάζονται στην εκκλησία της Αγία Σοφία στην Ουάσιγκτον. Οι συνάδελφοί τους αποκαλούσαν στην αργκό των κατασκόπων «greek mafia». Κοινό χαρακτηριστικό ήταν η στρατολόγησή τους από τον Καραμεσίνη, η ανάδειξή τους μέσα από τις στάχτες του ελληνικού εμφυλίου και η επιμελέστατη κάλυψη των ιχνών τους. Οι Έλληνες επιχειρησιακοί πράκτορες της CIA ήταν άγνωστοι στον περισσότερο κόσμο και σχεδόν κανείς δεν είχε πληροφορίες για την ύπαρξη τους, φυσικά ακόμα και σήμερα δεν υπάρχουν φωτογραφίες και τα επίσημα έγγραφα (απόρρητα μέχρι σήμερα) δεν έχουν αποχαρακτηριστεί, τριάντα χρόνια μετά τη δράση τους.

Πάμε τώρα να δούμε λίγα πράγματα για αυτούς τους στρατιώτες της σκιάς ..

ΤΟΜ ΚΑΡΑΜΕΣΙΝΗΣ (1917 – 1978)

Ο Τομ Καραμεσίνης, ντετέκτιβ στη Νέα Υόρκη, κατατάχθηκε στον αμερικανικό στρατό στο Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και στρατολογήθηκε στο γραφείο στρατηγικών υπηρεσιών, «OSS», τον πρόδρομο της CIA. Πρώτη του αποστολή στα βουνά της Ελλάδας ήταν η ενίσχυση φιλομοναρχικών ένοπλων. Το 1947 στήνει τον πρώτο σταθμό της CIA στην Αθήνα ως επικεφαλής κλιμακίου, με έναν πράκτορα μόνιμα αποσπασμένο μέσα στο κολαστήριο της Μακρονήσου.

Ενα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του ήταν η στρατολόγηση εκατοντάδων ελλήνων πρακτόρων, πολλοί από τους οποίους αναρριχήθηκαν αργότερα στα υψηλά κλιμάκια των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Μέσα σε λίγα χρόνια, ο σταθμός της CIA στην Αθήνα θα γίνει ο τρίτος πολυπληθέστερος στον κόσμο. Ο Καραμεσίνης συνέβαλε αποφασιστικά (λένε ότι είναι δικό του δημιούργημα) στην ίδρυση (Μάιος 1953) της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Ελλάδος, ΚΥΠΕ, μετέπειτα ΚΥΠ, σημερινής ΕΥΠ. Η ΚΥΠΕ ήταν υπό τον πλήρη έλεγχο του Λάνγκλεϊ, (έδρα της CIA) και μέχρι το 1964 το μισθολόγιο των ελλήνων πρακτόρων δεν κατεβάλλετο από το ελληνικό Δημόσιο αλλά απ’ ευθείας από τους Αμερικανούς! Οταν ο Γεώργιος Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός και έμαθε, στις αρχές του 1964, τη σκανδαλώδη διαπλοκή, ύστερα από διαπραγματεύσεις, κατάφερε να πληρώνονται οι υπάλληλοι της ΚΥΠΕ από το ελληνικό υπουργείο Προεδρίας. (Ωστόσο, η CIA πλήρωνε το μισθολόγιο επιδοτώντας το υπουργείο Προεδρίας με το αντίστοιχο κονδύλι. Μετά την εκδίωξη του Γ. Παπανδρέου από την εξουσία, οι οικονομικές σχέσεις εξάρτησης με τη CIA επανήλθαν πάλι στο προηγούμενο καθεστώς που είχε επιβάλει ο Καραμεσίνης). Τέλη του 1953, ο Καραμεσίνης μετατέθηκε στις ΗΠΑ και άρχισε να εκπαιδεύει τους πρώτους έλληνες πράκτορες της ΚΥΠΕ. Η αθρόα στρατολόγηση Ελλήνων συνεχίστηκε, με δεξαμενή τους Ελληνοαμερικανούς και τους έλληνες στρατιωτικούς. Μεταξύ αυτών, ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος και πολλά επιφανή στελέχη της χούντας. Το 1962, ο έμπειρος στις συνωμοσίες Ελληνοαμερικανός ανέλαβε σταθμάρχης της CIA στη Ρώμη. Ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν στο απόγειο και το ΝΑΤΟ είχε καταστρώσει για τις περισσότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης μια μυστική επιχείρηση με τον κωδικό «stay behind». Σύμφωνα με το σχέδιο, όλες οι χώρες μέλη του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη έφτιαξαν μια μυστική οργάνωση έμπιστων παραστρατιωτικών, που είχε διαφορετικό κωδικό όνομα για κάθε χώρα. Στην Ελλάδα η οργάνωση ιδρύθηκε το 1955, ήταν γνωστή με το όνομα «κόκκινη προβιά» και είχε για βάση τους λοκατζήδες. Στην Ιταλία ήταν γνωστή ως «gladio» (ξίφος), ιδρύθηκε το 1956 και συμμετείχαν στρατιωτικοί, καραμπινιέροι μαφιόζοι, μασόνοι και φασίστες. Σκοπός της κάθε «gladio» ήταν η ένοπλη αντίδραση σε κάθε απόπειρα ανάληψης της εξουσίας από τους κομμουνιστές.

Ο Καραμεσίνης επέβλεπε την εκπαίδευση χιλιάδων ακροδεξιών Ιταλών σε μυστικό στρατόπεδο στη Σαρδηνία. Παράλληλα, έφτιαξε αρχείο με τη βοήθεια του στρατηγού Ντε Λορέντζο, αρχηγού των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών, 157.000 υπόπτων αριστερών, που σύμφωνα με το σχέδιο έπρεπε να συλληφθούν σε περίπτωση κομμουνιστικού κινδύνου και να κρατηθούν σε στρατόπεδα. Την ίδια περίοδο, με τη βοήθεια του Ντε Λορέντζο, τοποθετούνται μικρόφωνα στην ιταλική Βουλή και στα γραφεία των κομμάτων και συντάσσεται κατάλογος επιφανών πολιτικών που είναι επικίνδυνοι. Μεταξύ αυτών, ο ηγέτης των Χριστιανοδημοκρατών, Αλντο Μόρο. Ηταν ο Καραμεσίνης που επεσήμανε στη CIA τη στροφή στην πολιτική του Μόρο όταν κέρδισε το 1962 το συνέδριο των Χριστιανοδημοκρατών στη Νάπολη, με μια πολιτική πλατφόρμα-άνοιγμα στην αριστερά. Μετά την επιτυχία των κομμουνιστών, στις εκλογές του 1963, με 25%, το γραφείο της CIA στη Ρώμη και οι ιταλικές μυστικές υπηρεσίες συνυπογράφουν πρωτόκολλο με πέντε σημεία που προέβλεπαν: προγραμματισμό δράσης για περίπτωση έκτακτης ανάγκης, οικονομική και πολιτική βοήθεια στις δυνάμεις που εναντιώνονταν στην κεντρο-αριστερά, υποστήριξη εντός των Χριστιανοδημοκρατών των αντιπάλων του Μόρο, ενίσχυση των αντιθέσεων στο εσωτερικό της αριστεράς, στρατολόγηση δημοσιογράφων και εξαγορά επιρροής στα ΜΜΕ.

Τον Οκτώβριο του 1962, δολοφονήθηκε ο «κόκκινος» βιομήχανος της Ιταλίας, ο Ενρίκο Ματέι, πρώην κομμουνιστής παρτιζάνος που χρηματοδοτούσε τον Μόρο. Το ιδιωτικό αεροπλάνο στο οποίο επέβαινε ανατινάχθηκε από βόμβα, εν πτήσει. Την ίδια εποχή, αρχίζει η χρηματοδότηση από τη CIA της φασιστικής οργάνωσης «Ordine Nuovo», ενώ ξεκινάει το σχέδιο αποσταθεροποίησης της ιταλικής δημοκρατίας, που ονομάστηκε «πολιτική της έντασης». Ο Καραμεσίνης έφυγε από την Ιταλία το 1962, αλλά το 1978, ο, πρωθυπουργός τότε, Μόρο, παραμονές της συγκυβέρνησης με τους Κομμουνιστές απήχθη και δολοφονήθηκε από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες.

Ο ελληνοαμερικανός πράκτορας επέστρεψε το 1963 στο Λάνγκλεϊ και ανέλαβε βοηθός υποδιευθυντή στον «προγραμματισμό» της CIA, όπως ονομαζόταν το τμήμα που κατέστρωνε και υλοποιούσε πραξικοπήματα και σχέδια δολοφονίας ενοχλητικών ξένων ηγετών. Προϊστάμενος του Καραμεσίνη ήταν μέχρι το 1966 ο Ρίτσαρντ Χελμς, που αργότερα έγινε διευθυντής της CIA. Μια από τις πρώτες αποστολές του ήταν να διεισδύσει στα κινήματα ειρήνης και να παρακολουθεί αριστερούς Αμερικανούς στο εξωτερικό. Ο Καραμεσίνης ήταν αναμεμειγμένος στη δολοφονία του Πατρίς Λουμούμπα στην Αφρική και τις απόπειρες δολοφονίας του Κάστρο, έως την καταδίωξη του Τσε Γκεβάρα στα βουνά της Βολιβίας. Άμεσος συνεργάτης του Καραμεσίνη στο κυνήγι του Τσε ήταν ο ελληνοαμερικανός πράκτορας Νίκολας Λεοντίρις, που υπηρέτησε στη Λα Παζ (1964-1967) και ήταν υπεύθυνος παρακολούθησης και υποκλοπών. Εδρα του ήταν μια βίλα (οδός Γκρεγκόριο Ρέινολντς 2904), που είχε νοικιαστεί στο όνομα δύο Ελλήνων, του μηχανικού μεταλλείων Δημήτρη Μεταξά Γκάλες και της συζύγου του, Αγαθής Σουλιώτη. Μετά τη δολοφονία του Τσε, ο Λεοντίρις υπηρέτησε σε Περού, Βενεζουέλα, Χιλή και Εκουαδόρ. Το 1967 ο Καραμεσίνης ανέλαβε επικεφαλής της νευραλγικής διεύθυνσης προγραμματισμού. Στις 15 Οκτωβρίου 1970, συμμετείχε μαζί με τον Χ. Κίσινγκερ και τον Χέιγκ σε σύσκεψη στην Ουάσιγκτον υπό τον Νίξον, όπου ελήφθη η απόφαση να ανατραπεί ο εκλεγμένος πρόεδρος της Χιλής, Σαλβαδόρ Αλιέντε, με πραξικόπημα, η οποία υλοποιήθηκε τρία χρόνια αργότερα.

Ο ρόλος του Καραμεσίνη ήταν σημαντικός και στο Γουότεργκεϊτ, (1972), όταν προσπάθησε να καλύψει τους πράκτορες της CIA που διέρρηξαν τα γραφεία του Δημοκρατικού Κόμματος. ύμφωνα με αποδείξεις που έδωσε στο Δημοκρατικό Κόμμα ο έλληνας δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος, η χούντα του Παπαδόπουλου είχε χρηματοδοτήσει παράνομα την προεκλογική εκστρατεία του Ρίτσαρντ Νίξον, και του αντιπροέδρου και φιλοχουντικού ελληνοαμερικανού Σπάιρο Αγκνιου. Ο άνθρωπος που μετέφερε σε ρευστό, 549.000 δολάρια μέσα σε μια βαλίτσα, απ’ ευθείας από τον διοικητή της χουντικής ΚΥΠ, Μιχάλη Ρουφογάλη ήταν ο ελληνοαμερικανός κροίσος και πράκτορας της CIA, Τομ Πάππας.

Ο Νίξον φοβήθηκε πως θα ξεσπούσε σκάνδαλο και προσπάθησε να μάθει τι στοιχεία είχαν στους φακέλους τους οι Δημοκρατικοί. Παρά την προσπάθεια του Καραμεσίνη να κρύψει την ιδιότητα των διαρρηκτών, το σκάνδαλο ξέσπασε και οδήγησε το 1974 σε παραίτηση τον Νίξον. Νωρίτερα, είχε παραιτηθεί και ο Αγκνιου.

Ο Τομ Καραμεσίνης συνταξιοδοτήθηκε το 1973 και πέθανε, στο Κεμπέκ, στις 4 Σεπτεμβρίου 1978, λίγες ημέρες πριν ανακριθεί από επιτροπή του Κογκρέσου για την δολοφονία του Κένεντι. Ο έλληνας πράκτορας, ήταν πάντα πιστός στην «ομερτά» και μέχρι την τελευταία στιγμή κράτησε το στόμα του κλειστό.

ΤΖΟΡΤΖ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ (1922-1990)

Μέχρι πριν από δύο χρόνια, ο Ιωαννίδης ήταν ένας ασήμαντος πράκτορας που έδρασε στην Ελλάδα επί αποστασίας. Δικηγόρος, γιος δημοσιογράφου, ευγενικός, ντυνόταν ακριβά, και έκανε εύκολα φιλίες. Το πέρασμά του από την πατρίδα ήταν σύντομο (1964-1965). Αργότερα έγινε γνωστό ότι μετατέθηκε στο Βιετνάμ.

Ομως, στην 40ή επέτειο της δολοφονίας του Κένεντι, αποκαλύφθηκε ο πρωταγωνιστικός ρόλος του στον χειρισμό κουβανών αντικαθεστωτικών που σχεδίαζαν τη δολοφονία του Κάστρο και η άμεση εμπλοκή του με τον Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ. Ο δημοσιογράφος της «Ουάσιγκτον Ποστ» Τζέφερσον Μόρλεϊ αποκάλυψε ότι ο Ιωαννίδης ήταν 1960 – 1963 χειριστής των κουβανών αντιφρονούντων του Μαϊάμι, με το ψευδώνυμο Χάουαρντ. Χρηματοδοτούσε την φοιτητική αντικαστρική οργάνωση DRE με 2,4 εκατ. δολάρια ετησίως και προΐστατο κλιμακίου της CIA, 24 πρακτόρων (επιχείρηση AMSPELL). Ο Οσβαλντ προσπάθησε να εισχωρήσει στην οργάνωση, έγινε αντιληπτός και εξεδιώχθη. Ο Ιωαννίδης γνώριζε τις κινήσεις του Οσβαλντ και η CIA τον παρακολουθούσε πριν από τη δολοφονία του Κένεντι. Αυτό το μυστικό κρατήθηκε επτασφράγιστο και ο Χάουαρντ πέρασε στη λήθη. Μετά από έρευνες πολλών χρόνων, ο Μόρλεϊ ανακάλυψε τον Χάουαρντ, χωρίς να γνωρίζει την ύπαρξη του Ιωαννίδη. Το 1978, το Κογκρέσο άνοιξε ξανά τον φάκελο Κένεντι και μια επιτροπή ανέλαβε να ψάξει χιλιάδες αποχαρακτηρισμένα έγγραφα. Σύνδεσμος της επιτροπής που έψαχνε την ταυτότητα του Χάουαρντ ορίστηκε από την CIA ο Ιωαννίδης, ο οποίος παραπλάνησε την επιτροπή. Αργότερα, όταν ο Μόρλεϊ αποκάλυψε την πλεκτάνη, επιφανείς διανοούμενοι, μεταξύ των οποίων ο Νόρμαν Μέιλερ, ο Αντονι Σάμερς, ο Τζέραλντ Πόσνερ, ο Μόρλεϊ και ο αντιστασιακός Ηλίας Δημητρακόπουλος, ζήτησαν με ανοιχτή επιστολή στο περιοδικό «The New York Review of books», να χυθεί άπλετο φως και να ανοίξουν τα αρχεία της CIA και ο φάκελος Ιωαννίδη.

Η CIA αρνήθηκε, αλλά ο Μόρλεϊ προσέφυγε στα δικαστήρια και μόλις πριν από 2 χρόνια του παραδόθηκαν 350 αποχαρακτηρισμένα, έγγραφα από τον φάκελο του Ιωαννίδη. Μεταξύ αυτών, η ευχαριστήρια επιστολή του διευθυντή της CIA, ναυάρχου Τέρνερ, την ημέρα της αποστρατείας του Ιωαννίδη, το 1978. (Αρα, ήταν «ενεργός» όταν παραπλανούσε την επιτροπή για τη δολοφονία του Κένεντι). Ενδιαφέρον παρουσιάζει ότι ο Ιωαννίδης, την περίοδο 1975-1979, παρουσιαζόταν στον επίσημο κατάλογο των δικηγόρων της Ουάσιγκτον ως συνεργάτης του γραφείου τύπου της ελληνικής πρεσβείας. Στελέχη που υπηρέτησαν στο γραφείο τύπου εκείνη την εποχή αρνούνται κατηγορηματικά ότι υπήρχε εργασιακή σχέση του πράκτορα με το ελληνικό κράτος.

Ισως ο Ιωαννίδης χρησιμοποιούσε την πρεσβεία ως κάλυψη, με τη βοήθεια του χουντικού δικηγόρου Τζορτζ Τσαρλς, που παρέμεινε στην πρεσβεία ως νομικός σύμβουλος και μετά τη μεταπολίτευση. Ο Ιωαννίδης δεν κατέθεσε για την υπόθεση Κένεντι. Τώρα, ανοίγει και πάλι η έρευνα, αλλά ο πρωταγωνιστής δεν πρόκειται να μιλήσει ποτέ.

ΤΖΟΡΤΖ ΚΑΛΑΡΙΣ (1922-1995)

Ο Κάλαρις γεννήθηκε το 1922 στη Μοντάνα και σε ηλικία 12 χρόνων επαναπατρίστηκε στην Ελλάδα, όπου εγκλωβίστηκε στη γερμανοκρατούμενη Αθήνα. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και πήγε στην Αμερική για να καταταχθεί στον στρατό, προκειμένου να κρατήσει την αμερικανική ιθαγένεια. Στρατολογήθηκε από τον Καραμεσίνη και παντρεύτηκε την Ισμήνη Μικρούτσικος. Η αδελφή της, Βιολέτα, παντρεύτηκε τον Τζορτζ Ιωαννίδης. Ο Κάλαρις υπηρέτησε στην Αθήνα, Ινδονησία (1959-1962), Λάος (1962-1965), Φιλιππίνες (1970-1974) και στη Βραζιλία. Το 1974 πέρασε στην αντικατασκοπία και ανέλαβε τμηματάρχης στη θέση του Τζέιμς Ανγκλετον, που είναι ύποπτος για την εξαφάνιση του στρατιωτικού αρχείου του πρώην πεζοναύτη και δολοφόνου του JFK, Οσβαλντ.

Ο Κάλαρις ανέλαβε στη συνέχεια τη νευραλγική διεύθυνση Σοβιετικής Ενωσης – Ανατολικής Ευρώπης και, το 1977, έγινε βοηθός του διευθυντή της CIA, ναυάρχου Τέρνερ. Αποστρατεύθηκε το 1980 και πέθανε 74 χρόνων, τον Σεπτέμβριο του 1995 χωρίς να μιλήσει για τίποτα.