Κάπου στη Χαλκίδα..

Κάπου στη Χαλκίδα να ψάχνω για parking. Είναι μια πόλη στην οποία το κακό με τα οχήματα έχει παραγίνει. Παντού μηχανές και αυτοκίνητα, πουθενά θέσεις για parking, και κάποιος εάν κινείται σε ημέρες και ώρες αιχμής, καταλήγει να περιπλανιέται ανάμεσα στα στενά, μήπως και βρει μια θέση. Η κατάσταση ας υποθέσουμε ότι υποβοηθείται από κάποια ιδιωτικά parking που βρίσκονται διάσπαρτα μέσα στα ευρύτερα πλαίσια της πόλης.

Βρήκα λοιπόν ένα parking σήμερα, και μπαίνοντας μέσα, βλέπω μια πινακίδα που έγραφε «2€ όλη μέρα«. Κατευθείαν αναρωτήθηκα, πώς γίνεται να βγάζει κέρδος αυτός ο άνθρωπος.. Η περιέργεια μου λύθηκε, όταν αρνήθηκε να κόψει απόδειξη. Έχω κάθε δικαίωμα, να ζητώ απόδειξη ή τιμολόγιο, για οποιαδήποτε δοσοληψία έχω, με οποιονδήποτε ιδιώτη ή επαγγελματία, όσο και αν είναι το κόστος. Αν κάποιος θεωρεί ότι δέν τον συμφέρει να εκδίδει απόδειξη ή τιμολόγιο, να βάλει λουκέτο και να γίνει υπάλληλος. Η διαχειρίστρια του parking, αρνήθηκε να εκδώσει απόδειξη, λέγοντας ότι «οι αποδείξεις ανεβαίνουν αυτόματα στην Εφορία!«, εμφανώς εκνευρισμένη. Όταν της είπα οκ, θα πληρώσω με κάρτα, εκεί ήταν που νευρίασε κυριολεκτικά λέγοντας «Α! Όχι δεν παίρνω κάρτα, το μηχάνημα έχει βλάβη!!! Να φύγεις αγόρι μου, ξύπνησες με όρεξη για καυγά!!«. Εγώ κλασικά, άρχισα να γελάω για να της σπάσω κι’ άλλο τα νεύρα. Όταν βλέπω τέτοιους ανθρώπους, μου αρέσει να τους trollάρω! Είναι λες και παρακαλάνε για κάτι τέτοιο, με τη συμπεριφορά τους.

Μαζεύτηκαν οι άνθρωποι από τα γύρω σπίτια, βγήκαν στα μπαλκόνια τους, να δουν γιατί τσατίστηκε η καλή κυρία του parking πρωί – πρωί. Έφυγα γελώντας, γενικά προσπαθώ να είμαι χαρούμενος άνθρωπος, τουλάχιστον για τους άλλους. Το γέλιο κρύβει μια μαγεία, σε κάνει να νιώθεις θετικά ακόμη και όταν είσαι αρνητικά φορτισμένος, και αυτή η θετικότητα μεταδίδεται και στους άλλους. Βρήκα κάπου αλλού να παρκάρω, και απλά περπάτησα 3-4 τετράγωνα για να πάω στη δουλειά μου. Πρακτικά έκανα και λίγη πρωινή άσκηση! Αλλά ας επιστρέψουμε πίσω στη διαχειρίστρια του parking.. Κάνω λοιπόν την ασφαλή υπόθεση εργασίας, και λέω ότι η συγκεκριμένη γυναίκα, έχει βρει έναν ωραίο τρόπο να μαζεύει ελάχιστα πιθανόν, αλλά εντελώς μαύρα και αφορολόγητα χρήματα κάθε μέρα. Δεν με νοιάζει, αν είναι και 50 ή 100€, διότι πολύ απλά, εγώ δεν έβγαλα ποτέ μαύρα χρήματα σε μια μέρα. Αυτοί οι επαγγελματίες είναι και υποκριτές. Δεν εκδίδουν αποδείξεις οι ίδιοι, αλλά αν τα παιδιά τους δουλέψουν σε έναν εργοδότη, που δεν τους πληρώνει τα επιδόματα που δικαιούνται, και τους έχει και αδήλωτους, τότε είναι κακός και εκμεταλλευτής ο εργοδότης..

Τέλος πάντων, ήταν άλλη μια μέρα όπως τόσες άλλες, με τη δική της δόση τρέλας. Τίποτε το περίεργο, συμβαίνουν αυτά στην Ελλάδα 2.0 άλλωστε.

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας, να είστε όλοι καλά!

Christos

Security & HR Development Consultant

BSc (Honors) – A.B.L.E – MBA.

Άδεια Εργασίας αλλά με Βασικό Μισθό…

Στην καθημερινή μας ζωή, υπάρχουν κάποια αγαθά, τα οποία είναι αδιαπραγμάτευτα. Ένα απο αυτά, και σίγουρα το σημαντικότερο, είναι η Ασφάλεια. Να αισθάνεται κάποιος ασφαλής, ζώντας στο σπίτι του, κινούμενος στη γειτονιά του, οδηγώντας απο και προς την εργασία του, μέσα στον εργασιακό του χώρο, περπατώντας απλά έξω στον δρόμο. Η Ασφάλεια είναι παντού γύρω μας (ή τουλάχιστον έτσι πρέπει), σε κάθε έκφανση της καθημερινής μας ζωής, απο το βράδυ που θα κοιμηθούμε, έως το πρωί που θα ξυπνήσουμε, αλλα και κατα τη διάρκεια του ύπνου μας, όταν είμαστε παθητικοί και ανενεργοί, και κάποιος άλλος φροντίζει, ώστε εμείς να είμαστε Ασφαλείς.

Το θέμα είναι δυστυχώς, πώς τα χρόνια ενασχόλησής μου με τον τομέα της Ιδιωτικής Ασφάλειας στην Ελλάδα, διαπιστώνω διαρκώς την άκρατη υποβάθμιση στην οποία έχει περιέλθει ο συγκεκριμένος τομέας, ο οποίος πρακτικά οργανώνει τις διαδικασίες και στρώνει τον δρόμο, ώστε το αγαθό της Ασφάλειας, να φτάσει στους πελάτες. Φυσικά για αυτό, ευθύνεται το Κράτος, το οποίο διαθέτει ένα σωρό ελεγκτικούς φορείς, που πρακτικά μπορεί να ελέγχουν πολλά και τίποτα. Το Κράτος λοιπόν ζητά απο όσους δραστηριοποιούνται στον συγκεκριμένο τομέα, να διαθέτουν Άδεια Εργασίας, έχοντας περάσει ένα υποτυπώδες σεμινάριο. Για τα προσόντα των υποψηφίων θα μιλήσω σε άλλο άρθρο. Για τώρα, ας μείνουμε απλά, στο ότι, όταν κάποιος διαθέτει Άδεια Εργασίας, αυτό απο μόνο του τον κάνει να διαφέρει απο οποιονδήποτε άλλον. Μπορεί κάποιος να έχει τελειώσει απλά το σχολείο και να εργάζεται ως Εργάτης Γενικών Καθηκόντων, σε μια εταιρεία. Είναι κατώτερος απο εκείνον που έχει μια ειδικότητα, η οποία δίνεται λόγω της ύπαρξης Άδειας Εργασίας. Συνεπώς, η Λογική λέει πως ο εργαζόμενος με Άδεια Εργασίας, πρέπει να πληρώνεται καλύτερα απο κάποιον που είναι εντελώς ανειδίκευτος, και χωρίς κρατική πιστοποίηση.

Φυσικά η Λογική συχνά δέν τα πηγαίνει καθόλου καλά με την Ελλάδα, η οποία μοιάζει με μια χώρα της υποσαχάριας Αφρικής, που τυχαίνει γεωγραφικά να βρίσκεται στην Ευρώπη. Στις υπόλοιπες Ευρωπα’ι’κές Χώρες λοιπόν, ο μισθός του αντίστοιχου εργαζομένου Ιδιωτικής Ασφαλείας, είναι ένας αξιοπρεπής μισθός, δεδομένου και του αγαθού που ο συγκεκριμένος εργαζόμενος προσφέρει, και του οτι έχει Άδεια Εργασίας. Προ ετών λοιπόν, με κάλεσαν για συνέντευξη απο γνωστό μεγάλο Resort της Ελλάδας, ώστε να γίνω μέλος της ομάδας προσωπικού ασφαλείας της εγκατάστασης. Φυσικά πρίν πάω σε συνάντηση, φρόντισα να εκμαιεύσω όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούσα για την θέση απο τηλεφώνου, ώστε να μήν χάσω τον χρόνο μου, αν δέν άξιζε. Έπιασα λοιπόν τη συζήτηση τηλεφωνικά με τον υπάλληλο του HR που με κάλεσε, και έμαθα οτι θα δούλευα 6 μέρες την εβδομάδα με ένα ρεπό, θα έμενα σε δωμάτιο προσωπικού στην εγκατάσταση, το οποίο θα το μοιραζόμουν, και το σημαντικότερο, ο μισθός μου μαζί με τα νυχτερινά και τα Σαββατοκύριακα, θα έφτανε τα 800 ευρώ. Φυσικά θεωρούσα οτι, ήταν λίγος μισθός για μετεγκατάσταση σε άλλο μέρος και για σεζόν. Οπότε απλά δέν ασχολήθηκα. Πριν 2 χρόνια λοιπόν, έμαθα ότι στο ίδιο Resort, παίρνουν άτομα για service με μισθό πάνω απο 1000ευρώ, και φυσικά θα έχουν και φιλοδωρήματα (tips).

Εγώ έχω Αδεια Εργασίας και εμπειρία για να κάνω τη δουλειά μου, ο άλλος που είναι στο service, απλά έχει κάποια εμπειρία και δέν έχει καμια Άδεια Εργασίας απο το Κράτος. Γιατί εκείνος πρέπει να αμοίβεται καλύτερα απο εμένα? Εγώ είμαι υπεύθενος, για την ασφάλεια των εγκαταστάσεων, του προσωπικού, και των πελατών που φέρνουν το χρήμα τους. Είμαι ξύπνιος όταν οι άλλοι κοιμούνται, θα τρέξω προς το πρόβλημα όταν αυτό προκύψει, όταν οι άλλοι θα τρέξουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Γιατί τέτοια υποβάθμιση για το Αγαθό της Ασφάλειας? Γιατί ο Έλληνας εργαζόμενος σε αυτόν τον τομέα, πρέπει να υπάγεται στον Βασικό Μισθό, ο οποίος εδραιώνει τα ελάχιστα νόμιμα χρήματα, με τα οποία πρέπει να αμοίβεται ένας εργαζόμενος? Δέν μπορείς ποτέ να δίνεις τα ελάχιστα νόμιμα ως αμοιβή, αλλά να έχεις αξιώσεις, ότι θα λάβεις τη μέγιστη ποιότητα υπηρεσιών, απο έναν επαγγελματία. Αν πληρώνεις τα ελάχιστα νόμιμα, δέν θα αγοράσεις επαγγελματία αλλά ερασιτέχνη.

Όπως λένε και στο εξωτερικό, «Pay peanuts, and you will get monkeys»…

Ευχαριστώ για τον Χρόνο σας! Να είστε όλοι Ασφαλείς!

Christos

Security & HR Development Consultant

BSc (Honors) – A.B.L.E – MBA.

Περί Αύξησης του Κατώτατου Μισθού…

Ο κατώτατος μισθός αυξάνεται στα 780€ μικτά. Είναι καλή η σκέψη, αρκεί να μη συνοδεύεται με την αύξηση της φορολογικής κλίμακας, με την αύξηση του ΦΠΑ τουλάχιστον των βασικών αγαθών, και φυσικά την αύξηση στο γενικότερο κόστος ζωής. Ο εργαζόμενος είναι καλό να παίρνει αύξηση, αλλά ο άνεργος που κάθεται και απλά πληρώνεται κάθε μήνα, γιατί πρέπει να πάρει αύξηση στο επίδομα ανεργίας του? Γιατί αντίστοιχα πρέπει να πάρει δώρο Χριστουγέννων και Πάσχα, και φυσικά γιατί πλέον πρέπει να αυξηθεί και το δώρο του? Κύριο και σημαντικότερο, γιατί ο άνεργος πρέπει να πάρει τα δώρα του, νωρίτερα από τους εργαζομένους, και φυσικά, γιατί πρέπει να κάνει επιδοτούμενες διακοπές?

Το έχω πει και παλιότερα.. Για να υπολογίσετε το πόσο πραγματικά αξίζει η εργασία σας, απλά σκεφτείτε ότι αν πληρώνεστε, 800€ τον μήνα καθαρά (που δυστυχώς θεωρείται ένας καλός μισθός στην Ελλάδα), με τουλάχιστον 8 ώρες εργασίας την ημέρα, και δουλεύοντας με 3 βάρδιες (πρωί – μεσημέρι – βράδυ), και με κάποια Σαββατοκύριακα εργασίας επίσης, ο άνεργος απλά κάθεται σπίτι του, και πληρώνεται 400€ το μήνα. Αρά, η αξία της δική σας εργασίας, μεταφραζόμενη σε €, είναι η διαφορά ανάμεσα στο ποσό που πληρώνεται ο άνεργος με τον εργαζόμενο, δηλαδή 400€.

Δυστυχώς δέν είναι ένα κακό όνειρο, είναι η Ελληνική πραγματικότητα, οπότε όσο και να κοιμηθεί κανείς, όταν ξυπνήσει δέν θα περάσει…

Η Μάχη των Εξαρχείων

Για ακόμη μια χρονιά, τέτοια εποχή τα Εξάρχεια, γίνονται ένα κανονικό πεδίο μάχης. Δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ και Αντιεξουσιαστές παλεύουν μεταξύ τους, μέσα στα στενά της γνωστής γειτονιάς. Στο τέλος βέβαια, αυτοί που θα πληρώσουν, θα είναι οι καταστηματάρχες και όσοι έχουν την ατυχία να είναι κάτοικοι της περιοχής. Για ακόμη μια χρονιά, οι καταστροφές επαγγελματικής και ιδιωτικής περιουσίας, θα είναι ανυπολόγιστες. Για ακόμη μια χρονιά, τίποτα δεν θα αλλάξει.

Δώρο Χριστουγέννων για τους Ανέργους

Οι άνεργοι θα πάρουν κανονικά το δώρο τους και για αυτή τη χρονιά, όπως πληροφορούμαστε απο το ρεπορτάζ που δημοσιεύεται στο dikaiologitika.gr. Πιο συγκεκριμένα:

«Δώρο Χριστουγέννων λαμβάνουν σήμερα Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2022 από τον ΟΑΕΔ οι επιδοτούμενοι άνεργοι. Τα χρήματα μπαίνουν στον τραπεζικό λογαριασμό των δικαιούχων και σύμφωνα με τα όσα έχει ανακοινώσει η ΔΥΠΑ (Δημόσια Υπηρεσία Απασχόλησης) το ποσό εμφανίζεται εντός τριών εργάσιμων ημερών από την κατάθεση.

Το δώρο Χριστουγέννων ΟΑΕΔ αναμένεται να αποτελέσει οικονομική βοήθεια, επιτρέποντας στους ανέργους να καλύψουν τρέχουσες ανάγκες εν μέσω ενεργειακής κρίσης και ακρίβειας.

Δικαιούχοι είναι όσοι άνεργοι είναι εγγεγραμμένοι στον ΟΑΕΔ – ΔΥΠΑ και έχουν λάβει για έναν τουλάχιστον μήνα το επίδομα ανεργίας κατά το χρονικό διάστημα από 1η Μαΐου 2022 και μετά.»

Για να διαβάσετε όλο το ενδιαφέρον άρθρο, μπορείτε να πατήσετε στον παρακάτω σύνδεσμο!

https://www.dikaiologitika.gr/eidhseis/ergasiaka/410401/doro-xristougennon-2022-poioi-tyxeroi-pane-tameio-simera

To SLR με ένα Απλό Καθημερινό Παράδειγμα..

Πριν απο λίγες ημέρες, είχα αναρτήσει κάτι σχετικά με το Service Level Agreement ή SLR, το οποίο ουσιαστικά είναι ένα μέρος, ενός επαγγελματικού συμφωνητικού. Πρακτικά εταιρεία και πελάτης (είτε ιδιώτης είτε εταιρικός πελάτης), υπογράφουν ένα συμβόλαιο παροχής υπηρεσιών. Στο SLR όμως, αναγράφονται πλήρως και με κάθε λεπτομέρεια, ποσοτικά και ποιοτικά, οι υποχρεώσεις κάθε μέλους της επαγγελματικής συμφωνίας, ώστε να μήν υπάρξουν παρεξηγήσεις κατα την πορεία της συνεργασίας. Δέν μου είπαν, δέν άκουσα, δέν νόμισα, απλά δέν υπάρχουν στις επαγγελματικές συμφωνίες. Για παράδειγμα, η εταιρεία παροχής υπηρεσιών, υπόσχεται εξαιρετικής ποιότητας υπηρεσίες χωρίς σφάλματα. Ο νομικός σύμβουλος του πελάτη, συντάσσει το δικό του μέρος του SLR, και λέει πως ο πελάτης μπορεί να ανεχθεί μεχρι 5% πτώση της ποιότητας, και μέχρι μια μέρα καθυστέρηση όσον αφορά την παράδοση, στην υπηρεσία που αγοράζει. Σε περίπτωση που η πτώση είναι ανώτερη του συγκεκριμένου ορίου, η εταιρεία που παρέχει την υπηρεσία στον πελάτη, πρέπει να καταβάλει την ανάλογη ρήτρα, η οποία συνήθως εκφράζεται με οικονομικά μεγέθη. Απο την πλευρά της, η εταιρεία παροχής υπηρεσιών, συντάσσει το δικό της μέρος του SLR, λέγοντας οτι θα παρέχει τις συγκεκριμένες υπηρεσίες στην ανάλογη ποιότητα, αλλά και με ανάλογο κόστος. Στην περίπτωση που ο πελάτης, δέν καταβάλει τη συμφωνηθείσα αμοιβή, ο πελάτης θα είναι εκπρόθεσμος και θα καταβάλει επίσης την ανάλογη ρήτρα. Στη συνέχεια και οι δυο πλευρές εξετάζουν το συμβόλαιο και τους πλήρεις όρους, αποδέχονται το SLR και αρχίζουν τη συνεργασία τους. Στην Ελλάδα, λέμε οτι » Οι καλοί Λογαριασμοί, κάνουν τους καλούς φίλους», εγώ προσθέτω «και τους καλούς συνεργάτες».

ΠΗΓΗ Εικόνας: TrinityP3

Τώρα ας πάμε στο απλό παράδειγμα της καθημερινότητας. Ο Γιαννης είναι ο μάστορας στον οποίο εμπιστευόμαστε τα αυτοκίνητα της οικογένειας, χρόνια τώρα. Έχει κληρονομήσει το συνεργείο του πατέρα του, έχει μάθει και σπουδάσει επίσης την τέχνη απο μικρός, και είναι εξαιρετικός μάστορας. Πάντα τυπικός απέναντι στους πελάτες του, τόσο στο χρόνο παράδοσης του έργου (η επισκευή ενός αυτοκινήτου, είναι και αυτή ένα «‘Έργο»), όσο και στο κόστος παροχής κάθε φορά. Έρχεται όμως η στιγμή, που μια εταιρεία (όπως το συνεργείο), βασίζεται σε άλλες εταιρείες. Στην περίπτωση μας λοιπόν, ο Γιάννης ήθελε να ανακαινίσει το συνεργείο, οπότε έψαξε και βρήκε τον εργολάβο που θα αναλάμβανε με την εταιρεία του, το έργο της ανακαίνισης. Αρχές Αυγούστου λοιπόν, πηγαίνω για να κλείσω ραντεβού για service. Βλέπω το μισό συνεργείο γκρεμισμένο, και τα εργαλεία έξω στην αυλή. Ο Γιάννης μου λέει, οτι έχει κανονίσει ανακαίνιση, και μετά τις 15 Αυγούστου, θα είναι έτοιμος, για επισκευές που θα χρειάζονται μεγάλα εργαλεία όπως ανυψωτικά μηχανήματα (heavy duty jacks) και άλλα. Τελικά, μετά τις 25 Αυγούστου, πέρασα να δώ πώς θα ήταν το ανακαινισμένο συνεργείο, και να κλείσω ραντεβού. Το συνεργείο ήταν πλέον στα καλουπώματα (κατα το κοινώς λεγόμενο) και ακόμη δέν είχαν ρίξει ούτε το τσιμέντο. Πριν λίγες μέρες, ο Γιάννης πήρε τηλέφωνο, και είπε οτι θα είναι έτοιμος τέλη Σεπτεμβρίου..

Απο εκεί που το έργο της ανακαίνισης, είχε στοιχίσει απο πλευράς χρόνου 15 ημέρες, φτάσαμε τους 2 μήνες, προκειμένου το συνεργείο να είναι λειτουργικό. Σκεφτείτε πόσο δημιουργικός ήταν αυτός ο εργολάβος, όσον αφορά το τί υποσχέθηκε, όταν μίλησε στον πελάτη του, προκειμένου να πάρει το έργο, και να βγάλει χρήμα επίσης. Ο φίλος μου (ο μάστορας), βασίστηκε στο οτι το έργο θα παραδοθεί εντός 15 ημερών, μέσα στη «νεκρή» περίοδο του Αυγούστου, που όλοι οι πελάτες του θα λείπουν σε διακοπές, οπότε τέλος Αυγούστου που θα επιστρέψουν, και τα αυτοκίνητα θα θέλουν αρκετή συντήρηση, το συνεργείο θα είναι έτοιμο για δουλειές.. Το συνεργείο ακόμη δέν δουλεύει, ο φίλος μου χάνει χρήματα καθημερινά απο τις εργασίες μεγάλου όγκου, και ο εργολάβος θα πληρωθεί σα να μη συνέβη τίποτε.

Βέβαια και τί άλλο θα μπορούσε να γίνει? Υπάρχει ποτέ περίπτωση, εργολάβος με μικρή κατασκευαστική εταιρεία, να δεχθεί να πάρει έργο, με τόσους όρους σχετικά με χρόνο παράδοσης, ποιότητα κατασκευής και γενικό κόστος? «Είπαμε να ανοίξουμε μια εταιρειούλα, να βγάλουμε κανα φράγκο! Ντάξ….» Ο εργολάβος φέρθηκε ως απατεώνας, υποσχέθηκε στον πελάτη αυτά που ήθελε εκείνος να ακούσει, πήρε το έργο, πιθανόν πήρε και μια προκαταβολή, και μετά πήγε διακοπές σαν άνθρωπος. Ο φίλος μου έμεινε εκτεθειμένος σε πελάτες του, ο εργολάβος όμως, έχασε έναν πελάτη, αλλά θα βρεί άλλους.

Γι’ αυτό, κάθε φορά που έχετε ένα έργο που πρέπει να γίνει, καλό είναι να έχετε και ένα γραπτό συμβόλαιο που θα σας εξασφαλίζει κάπως, απο πλευράς κόστους – ποιότητας και χρόνου παράδοσης. Εκεί βλέπετε, με τί ανθρώπους θα συνεργαστείτε. Ο ανθρωπος που θα δεχθεί και θα υπογραψει, ξέροντας οτι αν δέν τηρήσει τους όρους, θα δεχθεί τις συνέπειες, είναι ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ, έχει αυτοπεποίθηση, γνώσεις και τιμή (honor). Ο άνθρωπος που θα φέρει αντιρρήσεις και θα κάνει τον δύσκολο, απλά ψάχνει να βρεί το επόμενο θύμα του.

Ευχαριστώ για τον Χρόνο σας! Να είστε όλοι Ασφαλείς!

Christos

Security & HR Development Consultant

BSc (Honors) – A.B.L.E – MBA.

Ασφάλεια – Ενημέρωση και Καθημερινότητα

Ο όρος Life Hack έχει επικρατήσει να χρησιμοποιείται, για τις περιπτώσεις που βρίσκουμε ένα προ’ι’όν ή φτιάχνουμε μια νέα διαδικασία, που θα κάνει τη ζωή μας ευκολότερη, και λιγότερο.. προβληματισμένη. Ένα καλό Life Hack όσον αφορά την ατομική μας ασφάλεια, είναι να ενημερώνουμε κάποιον γνωστό μας, για τις κινήσεις μας.

Δυστυχώς στις μέρες μας, ο κόσμος μπερδεύει εύκολα το νόημα, ανάμεσα στη φράση «Δίνω λόγο που πάω και τί κάνω» με το «Ενημερώνω κάποιον για τις κινήσεις μου». Η διαφορά είναι, οτι στην πρώτη περίπτωση, υπάρχει εξάρτηση όπως εκείνη του παιδιού απο τον γονέα, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια του παιδιού. Το παιδί εννοείται οτι πρέπει να «δίνει λόγο» διότι έχει ανάγκη τους γονείς του και εξαρτάται απο εκείνου. Οι γονείς του πρέπει να το προστατέψουν, και να δώσουν έγκριση για κάτι που θέλει να κάνει, ή να αρνηθούν αν είναι κάτι επικίνδυνο.

Στη δεύτερη περίπτωση, όπως εκείνη δυο ενηλίκων – ας πούμε ενός ζευγαριού, ο ένας πρέπει να ενημερώνει τον άλλον για τις κινήσεις του, ώστε να μή χαθεί πολύτιμος χρόνος στην περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Στην καθημερινή μας ζωή, μπορεί να προκύψουν κάθε είδους άσχημες καταστάσεις, και καλό είναι να έχουμε κάθε είδους υποστήριξη.

Έστω οτι κάποιος μας ενημερώνει φερ’ ειπείν, οτι έχει να κάνει ένα ταξίδι σε κάποια άλλη χώρα, ας πούμε Κύπρο:

1) Σχεδιάζει το δρομολόγιο που θα ακολουθήσει απο το σπίτι ως το αεροδρόμιο.

2) Ενημερώνει ένα κοντινό άτομο, για τις προθέσεις του να ταξιδέψει κάπου αλλού.

3)Ενημερώνει για το πότε θα φύγει απο το σπίτι και ποια διαδρομή θα ακολουθήσει για το αεροδρόμιο.

4)Για το πότε αναμένεται να φτάσει στο αεροδρόμιο, πότε έχει αναχώρηση η πτήση του, πότε φτάνει στην Κύπρο (ας πούμε με απόκλιση 30 λεπτών).

5)Για το πού θα μείνει όταν φτάσει στην Κύπρο

6)Αντίστοιχα ενημερώνει για το πότε θα επιστρέψει.

Η λέξη-κλειδί εδώ, είναι η λέξη «Ενημέρωση«. Αν κάτι συμβεί στη διαδρομή απο το σπίτι στο αεροδρόμιο, και ο άνθρωπος που πρόκειται να ταξιδέψει δέν ενημερώσει οτι βρίσκεται στο αεροδρόμιο, τότε το κοντινό πρόσωπο με το οποίο μίλησε για το ταξίδι του, θα καταλάβει οτι κάτι έγινε και θα «ενημερώσει» την Αστυνομία. Η Αστυνομία προκειμένου να μή χάσει χρόνο απο τις έρευνες, θα ζητήσει να μάθει λεπτομέρειες για το δρομολόγιο του ανθρώπου. Οπότε σε αυτή την περίπτωση, το κοντινό πρόσωπο διαθέτει όλες τις πληροφορίες ώστε να βοηθήσει την Αστυνομία στην έρευνά της, η οποία θα ξεκινήσει στοχευμένα και όχι αόριστα. Η Αστυνομία πλέον θα ξέρει, οτι απο τη στιγμή που ο άνθρωπος μας δέν έφτασε ποτέ στο αεροδρόμιο, κάτι συνέβη κατα τη μετάβαση του, και θα «ενημερώσει» την Τροχαία ώστε να ενεργήσει αναλόγως.

Στην περίπτωση που όλα πήγαν καλά, ο άνθρωπος έστειλε μήνυμα οτι έφτασε στο αεροδρόμιο, αλλα δεν ενημέρωσε οτι ανεχώρησε για Κύπρο, τότε το κοντινό άτομο πλέον γνωρίζει οτι κάτι έγινε, οπότε θα μιλήσει με το αεροδρόμιο για να μάθει περισσότερα. Αντίστοιχα το προσωπικό του αεροδρομίου θα «ενημερώσει» την Ασφάλεια του αεροδρομίου και το κλιμάκιο της Αστυνομίας εκεί, ώστε να γίνουν σχετικές έρευνες.

Σε περίπτωση που ο άνθρωπος μας αναχώρησε για Κύπρο και ενημέρωσε σχετικά, αλλά περίπου 2 ώρες μετά (διάρκεια πτήσης περίπου 1ώρα και 40 λεπτά) δέν ενημέρωσε για την άφιξή του, το κοντινό πρόσωπο γνωρίζει οτι ο άνθρωπος του δέν έφτασε στην Κύπρο, οπότε λογικά θα μιλήσει με το αεροδρόμιο Λάρνακας (ή Πάφου), ώστε να μάθει αν προσγειώθηκε το αεροπλάνο ή αν κάτι έγινε κατα τη διάρκεια της πτήσης (πρόβλημα υγείας, ατύχημα ή αεροπειρατεία).

Βλέπουμε λοιπόν, οτι κάτι το οποίο μοιάζει τόσο απλό και τόσο υποτακτικό αντίστοιχα στο μυαλό ορισμένων, κρύβει απο πίσω του πολλά ανώτερα νοήματα απο το απλά να «δίνουμε λόγο για το πού πάμε και τί κάνουμε».. Ο απλός ενδιαφερόμενος (πελάτης ή κοντινό πρόσωπο) βλέπει την εξωτερική εικόνα των καταστάσεων, αφενός μέν διότι δέν έχει τις κατάλληλες γνώσεις, αφετέρου δε διότι νοιώθει όμορφα με την άγνοιά του και κοιμάται ήσυχα τις νύχτες, ενώ ο επαγγελματίας της Ασφάλειας, γνωρίζει τη βαθύτερη εικόνα των καταστάσεων, τί υπάρχει στο υπόβαθρο, και αντίστοιχα μονίμως σχεδιάζει και υλοποιεί. Αρχίζω έχοντας ένα αρχικό σχέδιο και 3-4 σχέδια «επιφυλακής», έτοιμα για την περίπτωση που το πρώτο δέν δουλέψει. Μέχρι να φτάσω στο 4ο, έχω σκεφτεί ακόμη 2. Είναι αρκετά κουραστικό κάποιες φορές, αλλά είναι τρόπος ζωής. Η ενημέρωση σώζει ζωές..

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!

Christos

Πρόληψη και Αποτροπή Πυρκαγιών…

Δέν φταίνε μόνο Κοινότητες – Δήμοι – Περιφέρειες, για την μή λήψη προληπτικών μέτρων για τις πυρκαγιές. Κάθε καλοκαίρι γνωρίζουμε οτι θα υπάρξει τουλάχιστον μια πυρκαγιά, είναι πλέον δεδομένο και ιστορικά επιβεβαιωμένο. Οφείλουμε όλοι τους χειμερινούς μήνες να προετοιμαζόμαστε για την ασφάλεια των καλοκαιρινών μηνών. Οι ανωτέρω κρατικοί φορείς, πρέπει να λαμβάνουν τουλάχιστον τα 4 βασικά μέτρα που ακολουθούν, ως πρόληψη για την επερχόμενη πυρκαγιά:

1) Κόβουμε ξερά χόρτα απο οικόπεδα και δρόμους, τα αποθηκεύουμε σε σακούλες και τα καίμε ελεγχόμενα. Δεν τα παρατάμε! Περπατούσα το καλοκαίρι του 2018 στους δρόμους της Εκάλης και έβλεπα να έχει περάσει το συνεργείο του Δήμου, να έχει καθαρίσει τα ξερά χόρτα δίπλα απο τον δρόμο, και οι σακούλες με τα χόρτα να είναι σωρός που έφτανε τα 2 μέτρα ύψος. Ολα αυτά, ακριβώς κάτω απο πεύκα, γεμάτα με ρετσίνι! Εγκληματικό!

2) Παλιότερα θυμάμαι οτι υπήρχαν οι «Ρετσινάδες» οι οποίοι περνούσαν και στράγγιζαν τα πεύκα απο το ρετσίνι, στερώντας έτσι το επιπλέον καύσιμο απο μια μελλοντική φωτιά. Πλέον κανείς δέν ασχολείται με αυτό, με αποτέλεσμα κάθε πεύκο να είναι και μια θερμική βόμβα, αφού είναι γεμάτο ρετσίνι. Ας αναλογιστούμε απλά, οτι ένα βαρέλι πετρέλαιο έχει θερμική ενέργεια 42 MJ, ενώ ένα πεύκο 24 MJ. Θα αφήναμε έξω στον δρόμο, κάτω απο τον καυτό ήλιο, εκτεθειμένο μισό βαρέλι πετρελαίου? Όχι, διότι ως γνωστόν τα καύσιμα, δέν τα αφήνουμε εκτεθειμένα σε μεγάλες θερμοκρασίες και έξω στον ήλιο, αλλα αφήνουμε πεύκα γεμάτα καύσιμο μέσα τους..

3) Αντιπυρικές ζώνες… Περιμένουμε τελευταία στιγμή, για να φτιάξουμε αντιπυρικές ζώνες, και συνήθως όταν έχουν αρχίσει ήδη οι πυρκαγιές του καλοκαιριού. Γιατί? Οι αντιπυρικές ζώνες που έφτιαχναν τα μηχανήματα του δήμου και του Στρατού, μέσα στη νύχτα για να περιορίσουν την έκταση της πυρκαγιάς, μπορούσαν να γίνουν την ημέρα, τον χειμώνα ή γενικά πρίν το καλοκαίρι, ως μέσα πρόληψης και πιθανής αποτροπής.

4) Ένα μέτρο που χρησιμοποιείται ήδη σε χώρες του εξωτερικού, είναι η τοποθέτηση αυτόνομων ανιχνευτών θερμότητας, τοποθετημένων μέσα στα δάση, οι οποίοι συνδέονται σε δίκτυο μεταξύ τους και επικοινωνούν μέσω απλού πρωτοκόλλου GSM (αυτό που χρησιμοποιούν τα κινητά τηλέφωνα πολλά χρόνια τώρα..), για την ενημέρωση σε πραγματικό χρόνο του κέντρου επιχειρήσεων, σε περίπτωση αύξησης θερμοκρασίας στο δάσος, που πρακτικά σημαίνει και ύπαρξη πυρκαγιάς. Είναι μια σχετικά απλή σχεδίαση, την οποία μάλιστα αν θυμάμαι καλά, μια ομάδα φοιτητών απο Ελληνικό πανεπιστήμιο, προ ετών είχε αναλάβει να τροποποιήσει λίγο στα πλαίσια μιας εργασίας τους, και δυστυχώς δέν έλαβε της ανάλογης προσοχής και χρηματοδότησης. Πιθανόν κάποιοι να έκριναν πώς ήταν μια ιδέα άνευ ουσίας. Για όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα, παραθέτω το παρακάτω δημοσίευμα το οποίο είναι στα Αγγλικά:

(https://www.rsisinternational.org/Issue12/23-28.pdf)

Φταίνε μόνο οι κρατικοί φορείς, ή φταίνε και οι πολίτες?

Επίσης, όλοι θάβουν τους κρατικούς φορείς, κανείς δέν αποδέχεται όμως, οτι όπως και να το κάνουμε, οι Έλληνες πολίτες, ε δέν έχουν και τόσο ανεπτυγμένο το αίσθημα ασφάλειας. Εντελώς Security – Safety Anaware! Το οτι πληρώνουμε φόρους, και έχουμε απαίτηση απο τους κρατικούς φορείς, αυτό δέ σημαίνει οτι δέν πρέπει να σκεφτούμε και οι ίδιοι, τί πρέπει να κάνουμε για να προστατέψουμε τους εαυτούς μας, απο μια καταστροφή. Όταν πηγαίνει κάποιος και χτίζει μέσα στο δάσος, πρέπει να είναι προετοιμασμένος για όταν συμβεί η καταστροφή. Να έχει μονίμως μια υδροφόρα και μια αντλία γεμάτη για την κατάσβεση μιας μικρής εστίας, και φυσικά να μή θέλει να έχει τα δέντρα σε απόσταση μέτρων απο το σπίτι του, διότι τότε θα λαμπαδιάσει. Είναι θέμα κοινής λογικής.

Αν κάποιος θελήσει να δημιουργήσει ολόκληρη κοινότητα μέσα στο δάσος, τότε καλό θα είναι να τη γεμίζει με πυροσβεστικούς κρουνούς σε κάθε δρόμο, και με όσα περισσότερα οχήματα κατάσβεσης (τροποποιημένα 4χ4 με υδροφόρες και αντλίες), για να προλάβει το κακό τις πρώτες στιγμές ακόμη, πριν λάβει έκταση. Aν δέν τα κάνει αυτά κάποιος, είναι καταδικασμένος. Όλοι είδαμε τί συνέβη στην Ιπποκράτειο Πολιτεία στις Αφίδνες, στην οποία μάλιστα, οι κάτοικοι για να ομορφύνουν το τοπίο και άλλο, έφτιαξαν τεχνιτή λίμνη. Τεχνιτή λίμνη σκέφτηκαν να φτιάξουν, αντιπυρικά μέτρα που θα χρησιμοποιούν το νερό της λίμνης για την περίπτωση πυρκαγιάς όμως, δέν σκέφτηκαν να ενσωματώσουν. Ας ελπίσουμε οτι ύστερα απο τη φετεινή καταστροφή, θα αλλάξουν τρόπο σκέψης.

Κανείς δέν σκέφτεται το κακό, δυστυχώς όλοι ζούν το όνειρο, ο καθένας με τον τρόπο του. Κάθε φορά που θα σχεδιάσω τη Στρατηγική Ασφαλείας για ένα σπίτι, βίλα, επαγγελματικό χώρο, γειτονιά, πάντα θα λάβω υπόψη μου, όλες τις παραμέτρους κινδύνου, και τις απειλές που υπάρχουν, είτε Ανθρώπινες είτε Φυσικές. Κανείς δέν είπε, οτι μπορούμε να αποτρέψουμε πλήρως μια καταστροφή απο το να συμβεί, αφού πάντα θα υπάρχουν απρόβλεπτοι παράγοντες. Μπορούμε όμως να παίρνουμε μέτρα, προκειμένου να μειώσουμε στο ελάχιστο τις συνέπειες μιας καταστροφής.

Ευχαριστώ για τον Χρόνο σας! Να είστε όλοι Ασφαλείς!

Christos

Security & HR Development Consultant

BSc (Honors) – A.B.L.E – MBA.

Η Κροατία άνοιξε ήδη την Εστίαση.. Η Ελλάδα?

Διαβάζω προχθές σε κάποιο group στα social media που παρακολουθώ, μια ανάρτηση η οποία έσταζε κυριολεκτικά χολή, για την κυβέρνηση, που τόσο πολύ θέλει το κακό των επιχειρηματιών και των εργαζομένων, και ιδιαίτερα της Εστίασης, και γι’ αυτό κρατάει τα πάντα κλειστά! Φυσικά το μοναδικό επιχείρημα για να στηριχθεί αυτή η σκέψη, ήταν μια φωτογραφία απο την Κροατία, μια επίσης Τουριστική χώρα, η οποία απο την αρχή του Μαρτίου έχει ανοίξει την Εστίαση και σταδιακά έχει μειώσει τα μέτρα. Πράγματι λοιπόν στη συγκεκριμένη φωτογραφία, φαινόταν οτι ο κόσμος απολάμβανε τον cafe και το φαγητό του, κάτω απο τον ήλιο, όπως τις πρό Covid 19 εποχές.

Όπως ήταν φυσικό, αυτή η ανάρτηση συγκέντρωσε αρκετά likes, και φυσικά αρκετά πυρά κατά της κακιάς κυβέρνησης ΝΔ, που θέλει το κακό μας..

Ας δούμε λίγο κάποια χρήσιμα στατιστικά στοιχεία όμως.. Στις 14 Μαρτίου, και σε περίοδο 7 ημερών, η Κροατία είχε 647 κρούσματα, ενω για τις ίδιες ημερομηνίες, η Ελλάδα είχε 2290 κρούσματα. Μήπως οι Κροάτες επέδειξαν μεγαλύτερη πειθαρχία στα μέτρα υγείας που τους επέβαλε η κυβέρνησή τους, και γενικά είναι πιο προσεκτικός λαός απο τους Έλληνες, που εκτός απο τον ιό μαστίζονται επίσης και απο την κουτοπονηριά τους? Οι Κροάτες φέρθηκαν λογικά, και μετά απο ένα lockdown 3 μηνών ανοίγουν ξανά, ενώ οι Έλληνες μετά απο 1 χρόνο περίπου, και πάλι δέν μαθαίνουν.. 

Καταλήψεις…

Γράφω αυτό το κείμενο, και το μυαλό μου γυρίζει πάνω απο 20 χρόνια πίσω, στα χρόνια της Τρίτης Γυμνασίου, όταν πρώτη φορά διάβασα τη λέξη «Κατάληψη», στο ενημερωτικό πλακάτ που είχε κρεμαστεί έξω απο το σχολείο μου, πάνω απο τις κλειδωμένες με λουκέτο πόρτες, που «φρουρούσαν» μαθητές..

Τα αιτήματα της μαθητικής κινητοποίησης, ήταν πάντα τα ίδια, όλα αυτά τα χρόνια, με ελάχιστες διαφοροποιήσεις κατα καιρούς. Κατα κύριο λόγο, οι μαθητές ύστερα απο «Εκλογές», έκαναν κατάληψη, διότι απαιτούσαν ένα καλύτερο σύστημα παιδείας, καθηγητές στα σχολεία απο τις πρώτες ημέρες του σχολικού έτους (για να μή χάνουν μαθήματα….), και φυσικά να μπορούν να χρησιμοποιούν τα κινητά τους τηλέφωνα (μέσα στο μάθημα…), που εκείνη την εποχή ήταν στη «φούρια» τους. Θυμάμαι σα μαθητής Γυμνασίου, δέν είχα κινητό τηλέφωνο, και θεωρούμουν ντεμοντέ αν όχι παρακατιανός και πτωχός.. Οπότε λοιπόν, το Υπουργείο Παιδείας, η Δικαιοσύνη και κατ’ επέκταση η Διεύθυνση του Σχολείου, πήγαιναν με τα νερά των μαθητών, και το σχολείο έκλεινε για 2 εβδομάδες ή και παραπάνω.

Οι καταλήψεις ήταν και είναι, ένα θέατρο του παραλόγου, για όποιον είναι λογικός και έχει μια στοιχειώδη ικανότητα αναλυτικής σκέψης. Ας δούμε λοιπόν τα πράγματα, αναλυτικά.

1. Απο ότι θυμάμαι, κάθε χρόνο είχαμε εκλογές μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου, με σκοπό να εκλεγεί το 5μελές συμβούλιο μαθητών της κάθε τάξης του Γυμνασίου και κάθε τάξης του Λυκείου.
2. Το Συμβούλιο αυτό πάντα, στην πλειοψηφία του, αποτελείτω απο κακούς και μέτριους μαθητές, οι οποίοι φυσικά και ήταν πιο δημοφιλείς απο τους καλούς μαθητές ή «φύτουλες».
3. Πάντα οι καθηγητές, οι οποίοι θα έπρεπε να πρεσβεύουν τη γνώση και να στηρίζουν την ορθή λειτουργία του Σχολείου, ήταν αντ’ αυτού, υποστηρικτές της Κατάληψης.
4. Πάντα συνέβαιναν φθορές στους χώρους του σχολείου, και πάντα πρώτος και κύριος στόχος των καταληψιών, ήταν να καούν τα απουσιολόγια, αφού έτσι δέν θα υπήρχαν απουσίες απο ωριαίες αποβολές και κοπάνες, και φυσικά κάποιοι δέν θα έχαναν τη χρονιά τους.
5. Πάντα συνέβαιναν έκτροπα, και αρκετές φορές οι αίθουσες του άδειου σχολείου, χρησιμοποιούνταν απο τους μαθητές και ως ξενοδοχείο ημιδιαμονής, όπως έλεγαν οι κακές γλώσσες, φυσικά όχι με τις ίδιες λέξεις που χρησιμοποίησα, το νόημα όμως ήταν το ίδιο..

Λένε οτι ζούμε σε Δημοκρατικό πολίτευμα, κάτι που κάποιες φορές δέν φαίνεται όμως. Ποιοι είναι αυτοί οι μαθητές (ή και φοιτητές αντίστοιχα), οι οποίοι θα αποφασίσουν οτι θα γίνει κατάληψη, ότι το σχολείο δέν θα λειτουργήσει, επειδή οι λίγοι θέλουν να χάσουν μάθημα, επειδή υποτίθεται έχουν αιτήματα τα οποία δέ λύνονται διαφορετικά? Ποιά αιτήματα λύθηκαν με τις καταλήψεις τόσων ετών? Για ποιον λόγο το κράτος ανέχεται αυτούς τους μαθητές, και με αυτή την ανοχή κουράζει εκείνους τους μαθητές που θέλουν να μορφωθούν? Οι οποίοι τελικώς αποχωρούν απο το Δημόσιο σύστημα και καταφεύγουν στα Ιδιωτικά σχολεία τα οποία δουλεύουν όπως πρέπει, στα οποία δέν υπάρχουν ελλείψεις, στα οποία υπάρχουν σωστές υποδομές και οργάνωση.

Το κράτος οφείλει να επανεξετάσει την αντίδραση του, όσον αφορά τη διαχείριση αυτής της κρίσης, και να τιμωρήσει παραδειγματικά εκείνα τα ταραχοποιά στοιχεία, τα οποία κάνουν κατάληψη ενός δημόσιου χώρου, παρακωλούν την ορθή λειτουργία του, καταστρέφουν την δημόσια περιουσία, και φυσικά να τιμωρήσει και τους γονείς, για έκθεση ανηλίκων σε κίνδυνο και παραμέληση εποπτείας ανηλίκων.
Οι γονείς είναι εκείνοι που φέρουν την ευθύνη για τις πράξεις των ανήλικων τέκνων τους. Αναρωτιέμαι, σκέφτηκε αραγε κανείς, τί θα γίνει στην περίπτωση που κάποιος μαθητής, εν μέσω διάρκειας καταλήψεων, τραυματιστεί ή σκοτωθεί στο χώρο του σχολείου? Μοιραία ατυχήματα είτε λόγω κακής τύχης είτε λόγω σκοπιμότητας, συμβαίνουν. Τί γίνεται σε αυτή την περίπτωση? Ποιος θα φέρει την ευθύνη?

1) Ο διευθυντής του σχολείου που δέν ήταν εκεί?
2) Οι καθηγητές?
3) Οι γονείς των παιδιών που πιθανόν προκάλεσαν το ατύχημα?
4) Οι γονείς του μαθητή που τραυματίστηκε ή σκοτώθηκε, αφού τον άφησαν να πάει στην κατάληψη και δέν τον προστάτευσαν, περιορίζοντάς τον?
5) Η Αστυνομία ή οποία δέν έσπασε την κατάληψη?
6) Ο εισαγγελέας ο οποίος δέν έδρασε βάση νόμου, ο οποίος προβλέπει σχετική αντίδραση σε καταλήψεις?
7) Η κυβέρνηση που ασκεί έλεγχο στην αντίδραση της Δημόσιας Τάξης και των λειτουργών αυτής?

Τα ανωτέρω είναι κάποια ερωτήματα, τα οποία κάποια στιγμή σύντομα πρέπει να απαντηθούν, πρίν δημιουργηθούν ακραίες καταστάσεις με απίστευτα δυσάρεστα αποτελέσματα. Με τις ζωές των άλλων, και ιδιαίτερα των παιδιών, δέν παίζουμε.

Ευχαριστώ για τον Χρόνο σας

Christos

Security & HR Development Consultant

BSc (Honors) – A.B.L.E – MBA.